Chileense Sierra Nevada: Araucaria op de helling

Ik herinner me dat tijdens een reis door Nieuw-Zeeland de onderdompeling in de schoonheid van het land zeer geleidelijk plaatsvond: eerst waren de plaatsen eenvoudiger, maar toen je naar het zuiden trok, werden de indrukken steiler en intenser. In Chili bleek alles heel anders te zijn: een scherpe "duik in het pittoreske" werd bijna onmiddellijk gemaakt, en toen duurde dit "duiken" de hele reis tot hij terugkeerde naar Santiago.

Op de eerste dag maakten we een trektocht door het Conguillio National Park, dat naar het schijnt door iedereen werd herinnerd als het beste van de wandelpaden die tijdens de reis zijn gereisd. Het pad, gemarkeerd op de kaarten als sendero Sierra Nevada, stijgt de heuvel op, nu en dan onthullend uitzicht op het blauwe meer en de groene vallei, nu de met sneeuw bedekte bergtoppen en vervolgens in het bosstruiken.

Deze plaats is niet zo geadverteerd als sommige bekende paden in het zuiden van Chili en Argentinië, dus er is geen bedevaartsoord daar. Eerlijk gezegd, zelfs op het Engelstalige internet, is informatie over Sierra Nevada (niet te verwarren met de bergrug met dezelfde naam in Californië!) Onterecht klein.

Stijgen langs het pad is helemaal niet fysiek moeilijk, de helling is zacht en onderweg wordt iets interessants aangetroffen.

Natuurlijk, araucaria:

De aangrenzende helling is ermee begroeid:

Onbekende Bessen:

Google geeft iets vergelijkbaars met de naam voorouderlijke murtilla (het lijkt Chileens endemisch te zijn), maar ik geef geen peso voor de nauwkeurigheid.

Pittoreske vallei:

Kongulo Lake vanuit verschillende invalshoeken:

Araucaria zien er van een afstand uit als gigantische paddestoelen:

Het pad kruist onderweg een paar sneeuwvelden:

De baan leidt naar de Mirador Sierra Nevada en eindigt daar. Mirador is een "kijkplatform" in het Spaans, en zeer binnenkort zal dit woord in gebruik worden genomen met onze groep als native. Laten we roepen: "Oh, er is een mooie mirador, laten we stoppen!"

Nadat we hetzelfde pad terug waren afgedaald, besloten we dat we nog een aantal pittoreske punten van het Congulo-park zouden bezoeken.

De eerste van hen is Lake Lago Arcoiris:

Overal vulkanisch zand aan de horizon:

Een andere laguna Verde is een groene lagune (voor het geval ik zal zeggen dat elke vijfde lagune er Verde is). In feite was ze in de avondzon niet langer verde, dus ik moest foto's maken van de impopulaire kust: