Ferdinandia-eiland: hij is verdwenen, maar iedereen wacht op zijn terugkeer

In de Middellandse Zee, niet ver van het Italiaanse Sicilië, ligt het ongewone eiland Ferdinandia. Om precies te zijn, vandaag is het geen eiland, maar een zandbank, maar dit voedt alleen het algemeen belang in deze plaats. Het feit is dat het eiland in de loop van zijn korte geschiedenis meer dan eens onder water verdween en opnieuw verscheen, daarom is het mogelijk dat er in de nabije toekomst weer land zal zijn, beweerd door verschillende landen.

De laatste keer dat het eiland Ferdinandia boven het wateroppervlak verscheen in 1831, 30 kilometer van de kust van Sicilië. In dit deel van de Middellandse Zee zijn er verschillende actieve vulkanen onder water, en het eiland is ontstaan als gevolg van de uitbarsting van een van hen genaamd Empedocles. De uitbarsting onder water ging gepaard met een gebrul, rotsemissies en een doordringende geur van zwavel. In de wateren rond de vulkaan stierven zeevis, die na de uitbarsting naar de oppervlakte zwom. De zeelieden die getuige waren van deze uitbarsting waren extreem bang, omdat ze voorheen geen onderwatervulkanen hadden ontmoet.

Het perceel dat boven het water verscheen, had behoorlijk behoorlijke afmetingen: de kustlijn was 4,8 kilometer lang en de maximale hoogte overschreed 60 meter. Het nieuw ontstane landgebied op zo'n strategisch belangrijke plek wekte in drie landen tegelijk de belangstelling. Inderdaad, op een klein, maar nog steeds een eiland, was het mogelijk om een militaire of commerciële basis te creëren en daarmee zijn positie in de Middellandse Zee te versterken.

De eerste die hun rechten op een nieuw land tussen Afrika en Europa opeiste, was Groot-Brittannië. Ondernemende Engelsen waren de eersten die hun vlag op een vulkanisch eiland hieven en het de naam Graham gaven, die vaak te vinden is in de Engelse literatuur over het thema van dit eiland. Na hen landden de zeelieden van het schip Etna op het eiland, dat het eiland de bezittingen van het koninkrijk van beide Sicilieën verkondigde. Een staat met deze naam bestond in het zuiden van het moderne Italië in de 19e eeuw, en de heerser was Ferdinand II, ter ere van wie het eiland werd genoemd. De laatsten die hun wens kenden om het eiland te bezitten waren de Fransen. Hun vertegenwoordigers landden ook op het eiland en gaven hem, net als de andere aanvragers, zijn eigen naam - Julia. Er zijn aanwijzingen dat de Spanjaarden hun naam ook aan het eiland hebben toegekend en het in hun bezit wilden opnemen. Wat betreft het eigendom van het eiland tussen deze landen, begonnen de onderhandelingen, die lang beloofden. Maar één omstandigheid loste alle problemen tegelijk op - het eiland verdween.

Het eiland gevormd uit de producten van een vulkaanuitbarsting was van korte duur. Zes maanden na het verschijnen vernietigden zeewater en golven het op de grond, waardoor de geschillen die ontstonden, werden beëindigd. Maar onlangs werd er opnieuw over een ongewoon eiland gesproken. In de vroege jaren 2000 werd in dit deel van de Middellandse Zee een verhoogde seismische en vulkanische activiteit waargenomen. In dit verband hebben wetenschappers gesuggereerd dat de onderwater vulkaan Empedocles kan uitbarsten. Als dit gebeurt, dan kan op de plaats waar vandaag een zandbank is met een diepte van ongeveer 6-8 meter, een eiland weer verschijnen.

Gezien deze omstandigheid lieten Italiaanse duikers in de herfst van 2000 een massieve plaat achter op het ondiepe water, volgens het opschrift dat dit land van het Siciliaanse volk is. Andere partijen bij het conflict hebben hun klachten niet geuit, maar het is bekend dat de volgende keer dat de duikers naar de locatie van de plaat doken, het bleek te zijn gebroken.