Levenslange reis: hoe ongewoon nomadenmieren leven

Veel mensen geloven dat alle mieren in grote mierenhopen leven, zoals die in onze bossen te zien zijn, maar dit is verre van het geval. Er zijn vele soorten absoluut verbazingwekkende mieren die geen anthills bouwen en constant van plaats naar plaats bewegen, larven en poppen met zich meeslepen, tijdelijke schuilplaatsen bouwen onderweg ... vanuit hun eigen lichaam.

Zulke mieren, niet vatbaar voor een vaste levensstijl, werden in een speciale groep uitgekozen en nomadische mieren of nomadenmieren genoemd. En dit zijn geen 10 of zelfs 50 soorten, maar meer dan 500 soorten mieren die voornamelijk in de tropische regio's van Afrika en Amerika leven en behoren tot de geslachten Aenictinae, Dorylinae, Ecitoninae.

Als gewone mieren uitgebreide woningen in de aarde of op het oppervlak bouwen, hebben nomadenmieren geen permanente habitat. Kolonies van mieren, die 10 en zelfs 20 miljoen individuen kunnen bereiken, zijn constant in beweging. Migratieperioden kunnen enkele dagen tot 2-3 weken duren, waarbij de mieren in kolommen worden opgesteld en naar een nieuwe woonplaats gaan. Tegelijkertijd reizen alle waardevolle dingen die de kolonie heeft, en dit zijn poppen en larven, ook met hun families.

Na een vermoeiende mars begint de fase van het vaste leven, dat bij verschillende soorten 3 weken tot 2-3 maanden duurt. En hier veranderen de nomadenmieren in heel normale mieren: ze beginnen een huis te bouwen en zich voort te planten. Tijdens de stoptijd leggen de baarmoeder van de mieren eieren en worden volwassen individuen geboren uit de cocons van de vorige fokcyclus. Trouwens, het is de lengte van de voortplantingscyclus die de lengte van de migratieperiode en het vaste leven van de ene soort of een andere bepaalt.

Het is opmerkelijk dat nomadenmieren zelfs tijdens de vaste periode liever geen energie spenderen aan de bouw van de mierenhoop, maar de zogenaamde bivaknesten bouwen. Dit zijn nesten, waarvan de wanden bestaan uit de lichamen van werkende mieren, en de diameter kan 1 meter bereiken. Mieren, verbonden door klauwen en poten, zijn een soort menselijk schild dat de baarmoeder en toekomstige nakomelingen beschermt, die zich in het tijdelijke nest bevinden.

Zodra de volgende voortplantingscyclus ten einde is, vertrekken nomadenmieren op een nieuw pad. Een tijdelijke huisvesting van mieren wordt ontmanteld en de kolonie is weer klaar voor een lange reis. Ondanks de schijnbare moeilijkheden is deze levensstijl zeer effectief. In de loop van de tijd neemt de hoeveelheid voedsel inderdaad aanzienlijk af rond een grote stationaire mierenhoop. De kolonie groeit en foeragerende mieren, die druk zijn op zoek naar voedsel, moeten meer en meer tijd en energie spenderen om iets eetbaars te vinden. En in het geval van nomadenmieren kan dit probleem worden vermeden, omdat ze regelmatig verhuizen naar een nieuwe plek, waar veel voedselbronnen zijn en er geen problemen zullen zijn met het overleven van de kolonie.