Het is goed dat ze zijn uitgestorven: de gigantische megapiranha uit de oudheid

Roofzuchtige piranha's die in de rivieren van het Amazonebekken leven, worden beschouwd als een van de meest woeste en bloeddorstige vissen op onze planeet. Ondanks hun bescheiden omvang kunnen dergelijke vissen, jagend in roedels, de vijand verslaan, veel groter en sterker dan zijzelf. Maar deze piranha's lijken schattige wezens in vergelijking met hun oude neef, die enorm groot was en een ongelooflijke bijtkracht had.

De overblijfselen van een gigantische piranha, of megapiranha (lat. Megapiranha paranensis), werden ontdekt door wetenschappers in Zuid-Amerika, in de buurt van de Argentijnse stad Parana. Ter beschikking van wetenschappers was een deel van de kaak en verschillende tanden van een oude vis, die hier vermoedelijk 8-10 miljoen jaar geleden leefde. Te oordelen naar de grootte van deze overblijfselen, werden de moderne afstammelingen van megapiranha zeer verpletterd, wat natuurlijk ten goede was. Als moderne roofzuchtige piranha's de grootte van 50 centimeter bereiken, zou de oude megapiranha volgens paleontologen 120 centimeter lang kunnen worden.

Een onderscheidend kenmerk van piranha's, zowel modern als hun gemeenschappelijke oude voorouder, zijn hun ongelooflijk krachtige kaken. De natuur beloonde deze vissen met de kracht van een beet, die op geen enkele manier correleert met hun bescheiden grootte, maar allemaal omdat de piranha-kaken een zeer eigenaardige structuur hebben. Het blijkt dat het krachtige spiercomplex in de onderkaak verantwoordelijk is voor het grijpmechanisme en de strakke en dikke pees die zich aan de onderkaak hecht, vormt een krachtige hefboom. En als de piranha zijn slachtoffer grijpt, dan zal die er niet in slagen te ontsnappen.

De gigantische piranha, die miljoenen jaren geleden in Zuid-Amerika leefde, heeft nog een andere interessante functie. Haar tanden vormen geen één of twee rijen, maar zijn gerangschikt in een zigzagpatroon. Deze positie van de tanden, in vergelijking met de bestaande types, is iets daar tussenin. Moderne vleesetende piranha's hebben één rij zeer scherpe tanden, terwijl plantenetende soorten (en er zijn er enkele onder piranha's) twee rijen tanden hebben die beter geschikt zijn voor het eten van grof plantaardig voedsel.

Te oordelen naar de grootte van de gevonden kaken, kon de oude piranha een slachtoffer in zijn krachtige kaken houden, wiens gewicht 400-500 kilogram bereikte.