Hoe Europeanen een groot aantal planten voor een lage prijs weten te produceren

Nederlandse tulpen en orchideeën, Poolse en Servische rozen voor de tuin, Duitse binnen- en buitenplanten - Europese kwekerijen vulden hun producten niet alleen met bloemenmarkten in Europa, maar ook in Rusland, Kazachstan, Oekraïne en vele andere landen. Wat het meest verrassend is, gebeurt dit met een hoog niveau van Europese salarissen en aanzienlijke kosten voor het naleven van strikte productie- en milieunormen. Maar hoe slagen ze erin om zo'n groot aantal kamer- en tuinplanten te produceren, snijbloemen tegen een lage concurrerende prijs? Het antwoord is eenvoudig: met behulp van microclonale propagatie.

Hoeveel nieuwe orchideeën kunnen worden verkregen van één volwassen orchidee, en na welke tijd bloeit de kostbare plant en is hij klaar voor verkoop? Het antwoord op deze vraag hangt af van de reproductiemethode. Als je zaden zaait, krijg je enkele tientallen planten die zullen bloeien en binnen 3-4 jaar klaar zijn voor verkoop, afhankelijk van de soort. Als je de vegetatieve reproductiemethode gebruikt, probeer dan de groei van dochterrozetten te stimuleren, dan zullen de resulterende planten in een jaar of een half bloeien, maar hun aantal zal klein zijn, slechts een paar exemplaren. In het eerste geval krijgen we een redelijk groot aantal planten, maar het kost veel tijd en daarom zullen de kosten van het eindproduct hoog zijn. Bovendien wordt een nauwkeurige kopie van de baarmoederplant niet altijd bereikt, omdat de nakomelingen tijdens zaadvoortplanting kunnen verschillen van hun ouders. In het tweede geval zullen we een aanzienlijk aantal moederplanten op grote gebieden moeten bevatten om een grote partij nieuwe identieke exemplaren te krijgen, en om deze reden kan deze methode ook vanuit economisch oogpunt niet effectief worden genoemd. Maar er is een andere manier om al deze problemen op te lossen - de methode van microclonale voortplanting van planten, waarmee je honderden en duizenden kopieën van één plant kunt krijgen. Tegelijkertijd vindt reproductie plaats in laboratoriumomstandigheden, zonder significante gebieden in te nemen.

Microclonale voortplanting, of in vitro plantenteelttechnologie, heeft ook betrekking op de vegetatieve voortplantingsmethode. Dat wil zeggen, als resultaat van een succesvol proces, krijgt u een exacte genetische kopie van het bronmateriaal, veel exemplaren, waarvan het aantal alleen wordt beperkt door de ruimtes in uw laboratorium.

De eerste stap in het proces van microclonale propagatie van een plant is de selectie van een gezond ouderlijk exemplaar waaruit weefsels worden genomen voor verdere propagatie. Geplaatst in steriele gunstige omstandigheden, vormt het weefsel van de plant nieuwe cellen, waaruit toekomstige onafhankelijke planten beginnen te ontwikkelen. Ontwikkeling vindt alleen plaats in een speciaal voedingsmedium, waarvan de samenstelling voor elk type plant individueel is. De eerste paar weken ontwikkelen de planten zich in het laboratorium, waarna ze geleidelijk gewend raken aan de typische habitat voor de soort en worden opgestuurd om in kassen of open grond te groeien. Met deze methode van vegetatieve vermeerdering kunt u in korte tijd een grote hoeveelheid nieuwe gezonde planten krijgen die niet aan ziekten lijden en betere groei-indicatoren hebben, wat natuurlijk de kosten van planten beïnvloedt.

Voor het eerst op deze manier was het mogelijk om orchideeën te kweken, maar tegenwoordig worden met behulp van microclonale technologie een breed scala aan planten vermeerderd, waaronder die waarvan het zeer moeilijk is om nakomelingen te verkrijgen met traditionele methoden. De eerste successen op dit gebied werden behaald door de Franse wetenschapper J. Morel in de jaren vijftig. Sindsdien zijn er in de Europese landen, de VS en Japan honderden laboratoria verschenen die gespecialiseerd zijn in de reproductiemethode op basis van microclonen. Elke grote moderne kwekerij in Europa en de VS heeft een eigen laboratorium, waarin nieuw plantmateriaal wordt verbouwd. Er zijn ook microclonale laboratoria in Rusland, maar hun aantal is niet zo groot in vergelijking met Europa.