Van de 6e eeuw tot heden: de kerker waar het Duitse erfgoed is opgeslagen

In de bergen van het Zwarte Woud, in de buurt van het idyllische Duitse dorp Oberried, zijn de culturele schatten van Duitsland veilig verborgen. Alle overheidsdocumenten, verslagen over de inhuldiging van koningen, het werk van filosofen, schilderijen zijn allemaal gegraveerd op microfilm en verborgen in een tunnel van 700 meter die rechtstreeks in de rots is uitgehouwen. Dit ondergrondse archief, veilig verborgen in de dikte van graniet, zou minstens 500 jaar na een natuurramp of nucleaire aanval moeten duren.

De tunnel zelf werd gebouwd in 1903: hij werd gemaakt voor mijnwerkers die erts en gereedschap in de rotsen moesten vervoeren. Maar toen de diepte van de tunnel 700 meter bereikte, werd het werk verlaten. En in de jaren zeventig kreeg een vergeten kerker een tweede leven: hier besloten ze een archief te maken.

Er zijn slechts vijf van dergelijke plaatsen op onze planeet: één repository in het Vaticaan, drie in Nederland en één in de bergen van het Zwarte Woud. Barbarashtollen is net als de andere vier archieven opgericht naar aanleiding van de resultaten van het Haags Verdrag tot bescherming van cultuurgoederen in geval van een gewapend conflict.

Miljardste document

Het feit dat cultureel erfgoed moet worden beschermd, werd voor het eerst gedacht na de Tweede Wereldoorlog. De nazi's woedden in termen van alle kunstwerken: hun idee van de superioriteit van het Arische ras drong door in de cultuur, dus alle niet-Duitse culturele waarden en artefacten moesten in overeenstemming met de ideologie worden vernietigd. Het belangrijkste idee van het Haags Verdrag was dus de bescherming van de wereldcultuur. Immers, de minste schade aan de culturele waarden van mensen beïnvloedt het erfgoed van de hele mensheid.

Barbarashtollen werd gecreëerd tijdens de Koude Oorlog, het was toen dat er een echte dreiging van nucleaire conflicten verscheen. De afgelegen locatie van de tunnel van alle strategisch belangrijke plaatsen voor de vijand - luchthavens, militaire bases, grote steden - maakte het de beste plek om de hele geschiedenis van Duitsland erin te verbergen. De rots hier is erg sterk en hard, wat betekent dat hij bestand is tegen natuurrampen: aardbevingen of meteorieten.

De tunnel werd in slechts twee jaar getransformeerd, van 1972 tot 1974. Een jaar later, in 1975, verschenen hier de eerste vaten microfilm. Deze opslagmethode is toevallig gekozen - microfilms zijn duurzamer in vergelijking met digitale media en microfilm kan 500 tot 1500 jaar worden bewaard. Natuurlijk is de luchttemperatuur in Barbarashtollen, onder voorbehoud van speciale opslagomstandigheden, strikt 10 ° C en is de luchtvochtigheid 35%.

De levensduur van elektronische media is veel korter. Bovendien moeten ze voortdurend worden bijgewerkt en om de informatie te kunnen lezen, is speciale apparatuur nodig. En voor microfilm hebt u alleen een vergrootglas en zonlicht nodig.

En vandaag zijn meer dan 44 duizend kilometer microfilms, waarop meer dan een miljard afbeeldingen, ondergronds zijn verborgen. Ongeveer evenveel documenten hier, dit alles is veilig verpakt in metertrommels. Het oudste exemplaar daarin dateert uit de zesde eeuw, en tussen het en de nieuwste documenten is een uitgebreide verzameling afbeeldingen. Manuscripten van Goethe, Kafka, Schiller, bewijs van de kroning van Otto de Grote, de benoeming van Adolf Hitler als kanselier van Duitsland, de wetten van alle heersers, archiefmateriaal van de DDR - dit alles is opgenomen in Barbarashtollen.

Barbarashtollen is een van de meest beschermde locaties in Duitsland, maar als alle andere plaatsen worden bewaakt door het leger, gelden er andere regels: voor militaire voertuigen geldt een reisverbod binnen een straal van drie kilometer van de winkel. De ingang van het archief is veilig afgesloten door een enorme stalen deur en slechts twee mensen kennen de code ervan.

Nog niet ontwikkeld deel van de tunnel

Gelukkig was een nucleaire aanval niet nodig om het nut van Barbarashtollen te bewijzen. In 2009 stortte het Historisch Archief van Keulen in; bijna 90 procent van de documenten gingen verloren. De tien procent die onder het puin werd gered, werd naar de tunnel getransporteerd. En dit zijn 1 miljoen afbeeldingen. Het archief wordt continu aangevuld, jaarlijks ongeveer 1,5 miljoen documenten.