Orka's zijn de meest liefhebbende en zorgzame familieleden in het dierenrijk.

Vanwege de vele documentaires die in detail de jachttalenten van orka's onthullen, heeft het uiterlijk van bloeddorstige en meedogenloze moordenaars zich gevormd in het massabewustzijn. Natuurlijk zijn orka's perfecte zeejagers, maar ze zijn niet alleen hiervoor interessant. In feite zijn het zeer intelligente zoogdieren met een complexe sociale organisatie en sterke banden binnen hun gemeenschap. En nog niet zo lang geleden lukte het wetenschappers om erachter te komen dat orka's zeer kwetsbaar worden voor de dood van een van de familieleden, omdat de resterende familieleden de gebruikelijke jachtpatronen nauwelijks kunnen herstellen en contact kunnen leggen met vreemden.

Orka's behoren tot de onderorde van tandwalvissen en zijn de naaste verwanten van dolfijnen, narwallen en beloega's. Dit zijn vrij grote zeezoogdieren, waarvan het gewicht 8 ton kan bereiken. Het leefgebied van orka's omvat bijna de hele wereldoceaan, met uitzondering van de zeer koude zeeën van de Noordelijke IJszee en de Zwarte Zee. Tegelijkertijd merken onderzoekers op dat in elke regio en in elke specifieke groep orka's er een eigen set jachtstrategieën en een eigen communicatietaal is, die worden verbeterd en overgedragen tijdens het trainen van de jongere generatie. Het voeren van deze tandwalvissen, evenals de gebruikte jachttechnieken, zijn afhankelijk van hun woongebied. Dat wil zeggen, orka's zijn adaptieve zeekoningen, die in staat waren om bijna alle delen van de planeet onder de knie te krijgen en zich aan te passen aan verschillende diëten en klimatologische parameters.

Biologen onderscheiden sedentaire (residentiële) en migrerende (doorvoer) orka's die seizoensgebonden bewegingen maken. Interessant is dat orka-populaties die verschillen in levensstijl nooit met elkaar mengen, zelfs niet tijdens het broedseizoen. Maar de structuur van hun families is grotendeels vergelijkbaar en verenigt verschillende generaties walvissen, die elk een rol in de gemeenschap spelen. Hoewel experts opmerken dat trekkende orka's zich onderscheiden door een eenvoudiger indeling van het gezin en een kleiner aantal deelnemers.

De dominante positie in het gezin wordt ingenomen door het vrouwtje; af en toe zijn er groepen onder leiding van het mannetje. Verderop op de hiërarchische ladder staan ​​de directe afstammelingen - kinderen en kleinkinderen. Gezien het feit dat orka's vaak 50-90 jaar oud zijn, kunnen er in zo'n gezin achterkleinkinderen zijn. Volwassen mannetjes verlaten vaak de groep en leven gescheiden, alleen tijdens het broedseizoen naast een gezin. Het blijkt dat een typische familie van orka's meestal uit verwante vrouwtjes en hun jongen bestaat. Hoewel wetenschappers herhaaldelijk de aanwezigheid van significante mannetjes in de groep hebben opgemerkt, bijvoorbeeld in zwermen orka's die op potvissen jagen, speelt de man de hoofdrol tijdens de jacht. Niet alle orka's jagen op walvissen en dolfijnen. Er zijn koppels die zich uitsluitend specialiseren in haring en technieken bezitten voor het bedwelmen en haringvissen.

Ondanks het feit dat orka's bijna alle inwoners van de Wereldzee op afstand houden, heersen vriendelijkheid en wederzijds begrip binnen het gezin. In de families van deze walvissen zijn er geen gevechten en ruzies, zelfs niet vanwege prooi, en ze behandelen de gewonden of ouderen met speciale zorg. Overigens overleven vrouwelijke orka's tot 90 en zelfs 100 jaar, maar tegelijkertijd houden ze na 40-50 jaar op met broeden en besteden ze al hun energie aan het grootbrengen van de jongere generatie. Dergelijke tactieken werpen hun vruchten af ​​en vergroten de overlevingskansen van de jongere generatie.

Sociale connecties binnen het gezin zijn erg sterk en belangrijk voor het volledige leven van walvissen. Het bleek dat mannen die tegen het peloton vochten of niet actief deelnamen aan hun leven, een lagere levensverwachting hadden dan hun familieleden, die een hoge sociale status hadden. Misschien verklaart dit de korte levensduur van deze walvissen in gevangenschap. Meestal leven dieren met goede voeding en zorg langer dan in hun natuurlijke habitat, maar in het geval van orka's werkt deze regel niet.

Zulke vriendschap en cohesie heeft een negatieve kant: de dood van orka's, vooral degenen die een leidende rol in het gezin spelen, brengt vaak andere gezinsleden in gevaar. Dit werd ontdekt door een groep wetenschappers die orka's bestudeerden die in de Indische Oceaan leven. Het verlies van een van de familieleden beïnvloedt zowel de jachtsuccessen als de verdediging van de walvissen tegen externe vijanden, waaronder stropers.