Hoe een huilend kind te kalmeren - advies van de inwoners van het oude Mesopotamië

Alle kinderen huilen. Je zou kunnen denken dat dit is wat ze doen. Alle ouders proberen universele manieren te vinden om een ​​huilend kind te kalmeren. We hebben altijd geprobeerd om met verschillende methoden om te gaan met huilen. En zo is het voor alle leeftijden geweest. Alleen de benadering om het kind gerust te stellen is veranderd.

De goed bewaarde laat-Babylonische spijkerschrifttablet, weergegeven in de onderstaande afbeelding, bevat liedjes en rituelen die de inwoners van Mesopotamië gebruikten om hun baby's te kalmeren. In deze slaapliedjes vroegen ouders hun kinderen om zo kalm als water te worden, in slaap te vallen als een slaperig kalf in een gazelle, of te slapen als een herder die in slaap was gevallen boven zijn kudde.

Samen met de liedjes zegt de tekst op het bord dat ouders vreemde dingen doen. Vanuit ons oogpunt. Ze verzamelen stof langs de weg op straat, in de deuropening en zelfs op het graf. Dan blazen ze op het huilende kind en presenteren de ultieme absolute stilte. Blijkbaar hielp het ...

Oude Mesopotamische tabletten werden bestudeerd door Dr. Eckhart Fram, een professor aan de Yale University, een specialist in talen uit het Midden-Oosten en beschavingen.

"Het belangrijkste waar mensen om vragen op de tablets is rust en stilte - zegt de professor, - ze hebben dezelfde wensen als in moderne slaapliedjes ".

De platen zijn gemaakt in Nippur (160 km ten zuiden van het moderne Bagdad) en worden vandaag opgeslagen in het Natural History Museum in Peabody, Connecticut. Dit zijn de meest beroemde spijkerschrift slaapliedjes. Geleerden geloven dat de teksten voor het eerst zijn ontstaan ​​in orale volkspoëzie en van eeuw tot eeuw werden overgedragen voordat het werd opgenomen tussen ongeveer 500 en 300 voor Christus. Deze tekst heeft echter een aantal belangrijke verschillen met moderne slaapliedjes voor ons.

"Het kind stoorde zijn vader met zijn kreet, veroorzaakte tranen van materie, Kusarrikku verdween uit zijn luide kreet"- dit is wat de tablet zegt. Het is niet alleen belangrijk dat de ouders overstuur waren en het kind getroost moest worden. Een ander ding is hier belangrijk. Die Kusarikku verstopte zich. Kusarikku is een mythisch dier, een soort harige geest in de vorm van een bizon. Het enge is dat hij bang zal zijn om te huilen en het huis zal verlaten. En hij is een van de belangrijke bovennatuurlijke bewakers van de haard. En van verlegen. Volgens professor Fram, "als geesten woedend of bang zijn, kunnen ze mensen vreselijke dingen aandoen, zelfs diegenen die de goden zichzelf niet toestaan". In een normale omgeving beschermen ze het huis tegen demonen, tegen kwade krachten.

Een van de ergste demonen was de godin Lamashtu. Zij, zoals de Ouden vermoedden, stal kinderen en doodde zwangere vrouwen.

Ze wordt op het amulet afgebeeld als een formidabele figuur: deels een vogel, deels een leeuw, deels een man, met kleine puppy's en varkens die aan haar borst hangen.

Het geruststellen van een huilend kind was dus veel ernstiger dan alleen de baby troosten en vermoeide ouders laten rusten. Het was een noodzakelijke bescherming voor iedereen die in het huis woonde tegen gevaar.

"Voor de Mesopotamiërs" was er geen duidelijke lijn tussen magie en wetenschap "- zegt Fram.

Teksten met spreuken, zoals deze slaapliedjes, rituelen geassocieerd met stof blazen of aanbieden aan verschillende goden, bestonden samen met serieuze wetenschappelijke teksten en literatuur. Borden werden verzameld in collecties, oude bibliotheken die bestonden in tempels, paleizen en privéwoningen.

Een andere wetenschapper, een Assyrioloog van de Universiteit van Chicago, John Wee, waarschuwt dat we niet genoeg weten over waarom het kind huilde, en het zou te vreemd voor ons zijn om op een specifieke verklaring te staan. "Het werk van de historicus is om onszelf in de plaats te stellen van een oud persoon. In dit geval stellen de tabletten ons in staat om te evalueren hoe Mesopotamische overtuigingen en overtuigingen goede reden gaven om bang te zijn voor menselijk lawaai of huilen.".

Huiselijke geesten zoals Kusarikku of demonen zoals Lamashtu, kunnen levende beelden zijn geweest van legitieme ouderlijke angsten in een tijd waarin de kindersterfte hoog was. Huilen kan een vreselijk risico voor het leven van het kind betekenen. Talloze gevaren liggen op de loer voor kinderen vanaf de geboorte - ziekte, infectie, letsel.

Hoewel we niet zeker weten waarom het kind duizenden jaren geleden huilde, geloofden zijn ouders dat een zacht, rustgevend slaapliedje en wat stof zijn gezondheid niet zou schaden.