Revenge on Spouse, Ad, of Mental Disorder: The Mystery of Agatha Christie's Disappearance

We kennen allemaal de grote Agatha Christie als de koningin van het detectivegenre. Maar weinig mensen weten dat er in haar biografie donkere vlekken zijn. Ze zijn verbonden met haar persoonlijke leven - het geheim van verdwijning. En alleen Hercule Poirot kan dit raadsel oplossen.

Op 3 december 1926 verdween de schrijfster uit haar huis in Berkshire. Haar auto werd gevonden met koplampen op een berghelling nabij Guildford. Er zijn geen tekenen van de aanwezigheid van de schrijver zelf of bewijs van een auto-ongeluk gevonden.

En het begin van het hele verhaal zag er zo uit. Op vrijdag 3 december, na 21.30 uur stapte Agatha uit de stoel, klom de trap van haar huis naar de tweede verdieping, kuste de slapende dochter Rosalind (ze was zeven jaar oud), wenste haar een goede nacht en kwam weer naar beneden. Toen stapte ze in de auto en reed weg. Ze zal elf dagen niet meer worden gezien.

In die tijd was Agatha Christie al een beroemde jonge schrijver. Duizenden politieagenten werden opgevoed in haar zoektocht, honderden bewonderaars van haar werk plakten advertenties en namen gratis deel aan de zoektocht. De schaal was zo groot dat er zelfs luchtvaart bij betrokken was. Minister van Binnenlandse Zaken William Joyson-Hicks deed een speciaal beroep op de politie.

Twee van de beroemdste detectiveschrijvers van Groot-Brittannië namen deel aan de zoektocht - de maker van Sherlock Holmes, Sir Arthur Conan Doyle en de auteur van romans over Lord Peter Wimsey - Dorothy Sayers. De politie hoopte dat hun specifieke talenten de ontbrekende schrijver zouden helpen vinden.

Het lichaam van Agatha Christie werd nergens gevonden. En de versie met zelfmoord leek twijfelachtig. Haar professionele succes zag er erg optimistisch uit. De zesde roman, 'De moord op Roger Ackroyd', die kort daarvoor werd gepubliceerd, was gedurende enkele weken de verkoopleider in alle boekhandels van de stad. Jaloerse mensen beweerden dat dit een goed ontworpen reclamebeweging is om het boek te promoten. Anderen gaven de schuld aan haar man, Archie Christie, een voormalige Britse luchtmachtpiloot en veteraan uit de Eerste Wereldoorlog. Het is bekend dat hij een minnaar had.

Sir Arthur Conan Doyle, een enthousiaste occultist, probeerde zijn paranormale vaardigheden te gebruiken om een ​​aanwijzing te vinden. Hij nam een ​​van Agatha's handschoenen voor een seance. Maar haar geest kwam niet. Dorothy Sayers op de plaats van verdwijning zocht naar mogelijk bewijsmateriaal. Maar het mocht ook niet baten. Agatha Christie werd op 14 december veilig en wel bevonden in een hotel in Harrogate, maar onder zulke vreemde omstandigheden dat er nog meer vragen dan antwoorden waren. Christy zelf kon de situatie niet ophelderen - ze beweerde dat ze zich niets herinnerde.

De politie herstelde de gang van zaken. Agatha Christie vertrok naar Londen en liet onderweg een auto achter. Daarna nam ze de trein naar Harrogate, arriveerde in het kuuroord en checkte bijna zonder bagage in bij het Old Swan Hotel. Maar ze vestigden haar onder een vreemde naam - Theresa Neal, die overeenkwam met de naam van de minnares van haar man.

In de vroege jaren 1920 was Harrogate een populaire badplaats onder aristocraten in Engeland en Europa. Mensen kwamen behandeld voor water. Agatha Christie verraadde zichzelf niet en gedroeg zich zoals alle vakantiegangers - ging naar feesten, danste, speelde tennis.

Uiteindelijk herkende een van de muzikanten van het hotel, Bob Tappin, haar en meldde zich bij de politie. De politie waarschuwde haar man, kolonel Christie, die onmiddellijk arriveerde om zijn vermiste vrouw op te halen. Maar ze had geen haast om te vertrekken. Agatha liet hem lang wachten in de lobby van het hotel terwijl ze haar avondjurk kleedde. De schrijfster heeft nooit gesproken over die mysterieuze elf dagen van haar leven.

Haar biograaf, Andrew Norman, gelooft dat ze in een staat van 'psychogene trance' verkeerde. Dat wil zeggen, ze had een depressieve hysterische aandoening. Norman schrijft dat de acceptatie van Theresa Neal's nieuwe identiteit, het onvermogen om zichzelf te herkennen in krantenpublicaties, tekenen waren dat Agatha Christie in psychogene geheugenverlies was gevallen. Haar gemoedstoestand was buitengewoon ernstig. Zelf schrijft ze hier later via het personage aan Celia in de autobiografische roman "Unfinished Portrait". Deze toestand werd veroorzaakt door haar man te bedriegen. Een jaar na het incident zijn ze gescheiden. Geleidelijk herwon Agatha Christie haar kracht en pakte opnieuw de pen op.

Om haar te helpen de scheiding te overleven, adviseerden vrienden de schrijver om op archeologische expeditie te gaan om de oude Sumerische stad Ur op te graven. Ze ging daarheen met de Orient Express. Precies die waarin de beroemde moord zal plaatsvinden uit de gelijknamige roman ("Murder on the Orient Express"). Daar wachtte ze op een nieuw avontuur en een nieuwe kennis. Ontmoeting met haar tweede echtgenoot - archeoloog Max Mallowan, met wie ze nog veertig jaar gelukkig zal leven.

Dus wat was het allemaal hetzelfde: wraak op een ontrouwe echtgenoot, een reclamebeweging of een psychische storing?