Legendarische genezers die voor altijd van medicijn veranderden

De meeste mensen hebben gehoord van de prominente arts Hippocrates en zijn beroemde eed. Maar ze weten veel minder over Shen-Nun, Avicenna en Andreas Vesalius - minder bekende wetenschappers die de geschiedenis van de geneeskunde hebben veranderd. Hun prestaties hebben nog steeds invloed op de medische wetenschap.

Shennong

Er was een god onder oude artsen. Zijn naam was Shen-nong.

Hij was een god in de Chinese religie, een genezer, een mythische wijze en heerser van het prehistorische China. Hij wordt ook verondersteld het therapeutische begrip van polsmeting en cauterisatie (de medicinale praktijk van het alsem op bepaalde delen van het lichaam) te hebben verbeterd. Shen-non leefde van 2737 tot 2697 voor Christus.

Legenden beweren dat hij op een man leek, maar tegelijkertijd een transparante maag had, waardoor hij zag wat er gebeurde met de planten die hij slikte. Er wordt gezegd dat hij honderden planten at en zijn lichaam gebruikte om hun helende eigenschappen te bestuderen.

Abu l-Qasim al-Zahravi (Albuquasis)

Albucasis werd geboren in 936 AD, tijdens de islamitische gouden eeuw in Madinaz Zahra, Andalusië, Spanje. Hij ontving het beschermheerschap van de heerser en werd erkend als een medisch genie. Meer dan 50 jaar diende als hofarts.

Het belangrijkste deel van at-Tasrif is echter het 30e deel van de operatie. Dankzij dit werk werd Az-Zahravi de 'vader van de moderne chirurgie' genoemd. Dit volume bevat gedetailleerde uitleg van sommige operaties, ongeveer 200 beschrijvingen en illustraties van chirurgische instrumenten (de vroegste in zijn soort in de geschiedenis), evenals een aantal innovaties die op grote schaal zijn gebruikt in operatiekamers.

Galen van Pergamon

Galen van Pergamon was een van de beroemdste artsen van het Romeinse rijk. Zijn medische werken behielden hun betekenis niet alleen voor de Romeinse wereld, maar ook voor de islamitische, evenals voor middeleeuws Europa.

Na een aantal jaren in het buitenland te hebben gewoond, keerde Galen in 157 na Chr. Terug naar Pergamum, waar hij werd benoemd tot arts van gladiatoren. Hij werd later door Marcus Aurelius, de Romeinse keizer, uitgenodigd om als hofarts te werken. Galen bleef deze functie vervullen tijdens het bewind van Caracalla en Septimius Severus.

De arts schreef honderden verhandelingen. Na het uiteenvallen van het West-Romeinse rijk werden zijn werken vooral in het Westen vergeten. In het Byzantijnse rijk en de islamitische wereld daarentegen nam het werk van Galen een prominente plaats in bij de studie van de geneeskunde. Dankzij dit konden de werken van Galen in de middeleeuwen hun weg vinden naar West-Europa.

Paracelsus

Paracelsus is de vader van de moderne toxicologie. Paracelsus bezocht tijdens zijn reizen veel van de belangrijkste Europese universiteiten en verwierf praktische medische kennis door als militair chirurg in verschillende legers te werken. Onder wetenschappers werd beschouwd als een "ketter". Hij verwierf zo'n reputatie vanwege geschillen met het gerespecteerde Galeniaans-Arabische systeem, het verbranden van de werken van Avicenna op een openbaar plein, en ook vanwege kritiek op de hebzucht van apothekers.

Een van de bijdragen van Paracelsus aan de geschiedenis van de geneeskunde was dat hij sprak over pathologische veranderingen die niet alleen werden veroorzaakt door interne factoren, maar ook door externe factoren. Aan hen schreef hij "kosmische invloeden", afhankelijk van het klimaat, en giftige stoffen gevormd in voedsel.

Paracelsus suggereerde dat alle natuurlijke stoffen twee soorten effecten hebben - heilzaam en schadelijk. Dit leidde tot een van de beroemdste uitspraken van Paracelsus, wat een fundamenteel principe is van de klassieke toxicologie: "Er zit gif in alles. Alles hangt af van de dosis."

Ibn Sina

Ibn Sina, in het Westen bekend als Avicenna, werd geboren in 980 in het huidige Oezbekistan. Hij was autodidactisch. De wetenschapper had een ongelooflijke behoefte aan kennis. Hij beheerste wiskunde, natuurkunde, filosofie, astronomie, geneeskunde. Ibn Sina is getalenteerd op alle gebieden en koos de geneeskunde als hoofdactiviteit en was er vanaf 18 jaar mee bezig.

Er wordt aangenomen dat hij minstens 130 boeken schreef, waarvan de meest invloedrijke de 'Canon of Medicine' is. Dit vijfdelige werk werd in de 12e eeuw vertaald in het Latijn en werd tot de 17e eeuw gebruikt als een leerboek op de Europese medische universiteiten.

Andreas Vesalius

Andreas Vesalius is een arts en anatoom die in de 16e eeuw leefde. Voor zijn verschijning werd Galen beschouwd als de belangrijkste autoriteit in de geneeskunde. Maar Galen had een probleem: zijn religieuze overtuiging stond hem niet toe de dode man te openen. Vesalius deelde dergelijke opvattingen niet en zijn bereidheid om mensen te openen markeerde het begin van een nieuwe fase in de studie van de menselijke anatomie. In 1539 wekte het werk van Vesalius interesse bij de Padua-rechter. Dit hielp hem veel, omdat de rechter de anatoom toestond een autopsie uit te voeren op de lichamen van geëxecuteerde criminelen. Dankzij dit kon de arts experimenten uitvoeren en het menselijk lichaam bestuderen.

Ambroise Pare

Ambroise Pare (ca. 1510-1590) was een Franse chirurg die de koningen Henry II, Francis II, Charles IX en Henry III diende. Hij vond verschillende chirurgische instrumenten uit en was een fervent anatoom. Hij wordt beschouwd als een van de vaders van de moderne forensische wetenschap en een pionier op het gebied van chirurgische behandeling van militair letsel.

Bekijk de video: De Draak Onthuld. De Geheimen, Geesten en Machten, Achter de Krijgskunsten. (Mei 2024).