Krasnaya Polyana en stijgen naar Rose Peak

Van de twee transitdagen in Adler werd er één besteed aan de kennismaking met het Olympische nieuwe gebouw en de tweede aan Krasnaya Polyana. We bereikten Rosa boerderij op een rechtstreekse trein. De trein is uitstekend, schoon, vergelijkbaar met de Aeroexpress-trein, maar om een of andere reden vond ik het leuker ... De enige eigenaardigheid (hoe zou het zijn zonder ons land?) Was dat bij het loket van het station we het antwoord hoorden dat ze geen kaartjes voor deze trein verkochten. Er zijn nog ongeveer 15 minuten over voor vertrek en we worden aangeboden om een aantal reisbureaus op het plein voor hem te zoeken. We vonden een vrouw met een insigne die naar boven kwam en kaartjes verkocht. Prijzen zoals vermeld, maar moesten er naar zoeken. De trein begon ...

Gezien de omringende natuurlijke landschappen vond ik dit nieuwe gebouw leuker dan de bijgewerkte Adler zelf. Rustiger en kalmer, maar nogmaals, de plaats heeft tijd nodig. "Gebed" is nul.

Alle eerste verdiepingen van de gebouwen zijn bezet door restaurants, cafés, kerstballen ... Maar best leuk.

Navigatie in drie talen: Russisch, Engels, Chinees.

De Mzymta-rivier wordt nu begrensd door twee dijken: emb. Panorama en emb. Lavendel. Olympische straat loopt ook parallel.

Symbolen van de Olympische Spelen. Om ze vast te leggen, moest ik wachten ... Volwassen Russen maken graag veel foto's van deze objecten: elk, onder elk, op elk enzovoort ... Het is vreemd wat het belang is om dergelijke foto's later te bekijken ...

Er zijn veel nieuwe hotels, en de meeste bieden gratis transfers naar de zee. Voor degenen die in de winter skiën, is dit een geweldige optie, maar als zomeraccommodatie op zo'n afstand van de kust is voor mij persoonlijk helemaal geen optie.

Een wandeling van het treinstation naar het centrale plein duurt ongeveer 20 minuten.

Er is een plot als een laan met sterren.

We komen bij de liften ... De belangrijkste twee: Olympia en Arrow. De giek werd gerepareerd, ik moest eerst in de rij slepen. Goede zaken! Ik zou een elektronisch scorebord op de plaats van de organisatoren plaatsen, dat de huidige status van het account zou tonen. Voor een gezin van drie kost pokatushki ongeveer 3.500 roebel en de stroom mensen droogt niet uit ...

Een groot schema met routes waar u in de bergen kunt wandelen en waar u kunt komen.

We beginnen naar het Rozenplateau (1170 m). Snel en speels.

Glas is niet de eerste frisheid, maar er kan iets worden gevonden om te fotograferen. Ik raad je aan om recht voor de deur te zitten, omdat ze ventilatieopeningen hebben.

Overweeg onmiddellijk de rustgevende en emotionele opvattingen ...

Op sommige plaatsen stonden de hutten op, maar niet lang.

In sommige zeer steile gebieden legt het oren.

Rozenplateau ... Je kunt een wandeling maken, een ander nieuw gebouw zien ... Niet slecht.

De uitzichten zijn goed en de lucht is aangenaam.

Dan was er nog een deel van de klim naar 1349 m, dat ik me niet bijzonder herinnerde, en een transfer naar de langste route naar Rosa Peak op 2328 m.

Hier begint het polarisatiefilter al te behagen en worden de vormen van het landschap interessanter.

De piek is zichtbaar ... De verwachting van contemplatie groeit ...

Wanneer je de top bereikt, voel je meteen de koelte en warmte tegelijkertijd. Interessante sensaties, maar branden zonder hoed is eenvoudig. De meeste mensen die de top bereiken, zijn beperkt tot het bekijken van platforms. Om de een of andere reden leken ze me erg saai en we besloten een wandeling langs de omliggende paden te maken om aantrekkelijkere hoeken te vinden.