Wandeling in de Servische stad Novi Sad

Ik nodig je uit om een wandeling te maken in de Servische stad Novi Sad. De stad van zomercafés.

Bij het plannen van de route besloot ik om van Boedapest naar Belgrado te gaan. De afstand tussen deze twee hoofdsteden is klein. Vraagt om een stop en een wandeling. Eigenlijk zijn er maar liefst twee relatief waardevolle plaatsen op de weg. De Hongaarse stad Szeged en de Servische Novi Sad. Szeged vlogen we gehaast naar de grens. Hoe hier te hangen. Ik wil een nieuw land "ontkurken". Geen van de vier leden van de expeditie naar Servië was dat.

Maar voor de lunch stopten we in Novi Sad. Eigenlijk had ik niets van deze plek verwacht. Een snelle zoektocht op internet gaf geen begrijpelijke foto's en aantrekkelijke vooruitzichten. Maar het brein zei dat ooit deze naam ergens hoorde.

Na een schoon en opgeruimd Hongarije als geheel was de binnenkomst in Servië alarmerend. Om te beginnen - een snelweg zoals 'asfalt op beton'. Dan - de vreselijk vuile buitenwijken van Novi Sad. De volgende slag was betaald parkeren.

We vonden de plaats gemakkelijk. Om te beginnen bleek dat de parkeermeter slechts een kleinigheid accepteert. En de kleine dingen zijn niet in de wisselaar, noch in de winkels. Nadat we letterlijk voor één parkeeruur om munten smeekten (de kosten zijn 25 roebel voor ons geld), bleken de parkeermeters helemaal niet te werken. Uit een vluchtig verhoor van lokale autobezitters bleek dat betaling alleen mogelijk is met een mobiele telefoon. Nou ja, of ze waren zich niet bewust van andere opties. Over het algemeen betaalden ze voor ons.

En toen staken we de weg over en bevonden ons op een uiterst vreemde plaats. Vreemd na wat we al in Servië hebben gezien.

Tussen de schone Europese huizen voor ons lag een klassiek voetgangersgebied. Gezellige cafés. Lichte kussens. Zitplaatsen zijn schommel. Hoge banken op gedraaide benen. Paraplu's. Servetten. Bloemen.

Overal bloemen!

Het lijkt niets ongewoons te zijn. Maar in Servië, in een onopvallende stad voor mij, had ik niet verwacht.

Meer dan een uur dwaalden we door de straten alsof we betoverd waren. Langzaam likken de ogen van elke kiezelsteen. Foto's maken van elk café. Kijkend naar de winkels.

We hebben niet geprobeerd de hele stad te verkennen. Ontdek de details. Bedek alles wat je kunt. We zitten vast aan de gekleurde muren van de oude stad.

Ze zeggen dat er een markt is, en ook kloosters in de buurt, en Fruska Gora ... Waarschijnlijk zou het een andere keer leuk zijn om dit allemaal te zien. Maar deze niet. Deze was goed en zo.

Toen las ik dat Novi Sad de mooiste stad in Servië is. En, misschien, eens.

Het centrale plein van de stad. Vrijheidsplein. Vanaf hier verspreiden gezellige en kleurrijke straten van de oude stad zich in vier richtingen. Aan het hoofd van het plein staat de kerk van de Maagd Maria.