Sommige planten laten rupsen elkaar opeten

Planten hebben weinig manieren om zichzelf te beschermen tegen insecten die hun bladeren willen opeten. Onlangs hebben wetenschappers ontdekt dat sommige plantensoorten op een nogal lastige manier rupsen kunnen uitlokken om hun broeders op te eten! Hoe gaat dit in zijn werk?

Eet me niet op, eet het!

Volgens een studie gepubliceerd in Nature Ecology and Evolution, wordt het kannibalisme van rupsen gestuwd door de speciale chemicaliën die planten afscheiden.

De auteurs bestudeerden tomaten, die, net als veel andere planten, onder stress of beschadiging een speciale chemische stof afscheiden - methyljasmonaat. Natuurlijk, als een rups je probeert op te eten, ben je gestrest, dus ongenode gasten veroorzaken een sterke flits die een soort "chemische camouflage" op de bladeren en stengels veroorzaakt.

Bovendien verspreidt methyljasmonaat zich door de lucht en wordt het geabsorbeerd door andere planten, waardoor ze worden gewaarschuwd voor het gevaar. Na een dergelijk signaal beginnen de buren van de aangevallen plant ook deze stof uit te scheiden.

Onderzoekers zijn ervan overtuigd dat het bestuderen van de mechanismen van plantactie op rupsen boeren en tuiniers in staat zal stellen betere methoden voor ongediertebestrijding te ontwikkelen.

Natuurlijke selectie

Maar hoe zeldzaam zijn dergelijke gevallen bij insecten? Eerlijk gezegd, voor veel soorten is een mede-snack een normaal iets. Veel insectenlarven worden gegeten door minder bedeelde broers. De traditie van vrouwelijke bidsprinkhaan is beroemd geworden om zijn "vrijers" - trouwens, veel insecten, waaronder kakkerlakken, oefenen deze aanpak uit. En sommige soorten vliegen kunnen op elkaar gaan jagen wanneer de temperatuur stijgt.

In 2008 werd een studie uitgevoerd die uitlegde waarom de sprinkhanen voortdurend naar voren streven: het blijkt dat de "mensen vooraan" gewoon vreesden dat hun rug zou worden afgebeten om zich achter te verzamelen. Een enquêtestudie uit 2010 zegt dat veel typisch plantenetende insecten, zoals rupsen, kunnen overschakelen op vleesetend kannibalisme als er niet genoeg voedsel is om de hele bevolking te voeden.

Wetenschappers geloven dat een dergelijk mechanisme een gunstig effect heeft op de evolutionaire ontwikkeling van de kolonie: door zwakker te eten, concurreren sterkere individuen niet met hen voor een mager dieet, en behouden ook de resterende voor meer succesvolle tijden.