Hoe te rijden in Rusland en verschillende landen

De Britten (en Amerikanen) zijn er al lang van overtuigd dat de snelheid van de auto lager is dan de snelheid van het vliegtuig, terwijl de Fransen (zoals de meeste Latijnen) nog steeds het tegenovergestelde proberen te bewijzen.

Ooit herinnerde ik me het hoofd van het boek, waar een gepensioneerde Britse majoor de Britten en Fransen vergelijkt, ook in de manier waarop ze rijden. En opnieuw dook ze na onze rally op in herinnering. Er is inderdaad iets om te vergelijken. En omdat we verschillende afstanden hebben, en de reikwijdte is geen voorbeeld meer - het lijkt erop dat alleen de reservoirs op de Wolga, nadat het werd geblokkeerd door dammen, hetzelfde Frankrijk overspoelde (in het gebied natuurlijk) - we kunnen de stijl van autorijden in verschillende vergelijken steden.

Ik benadruk dat dit opus puur subjectief is: iedereen heeft tenslotte zijn eigen standpunt. Daarom, als u niet akkoord gaat, voel u vrij om te weerleggen, uw positie te vermelden, het zal alleen maar interessanter zijn. Dus, stijlen per stad en sommige landen.

Tolyatti

Inwoners van de stad, waar ze leren rijden, bijna uit de eerste klasse, proberen op alle mogelijke manieren aan te tonen dat zij de echte koningen van de weg zijn, en hier ben je niet, maar de automobiele hoofdstad. Waarschijnlijk speelde de indeling ook een rol, vooral in het district Avtozavodsky, waar aanvankelijk brede directe lanen werden aangelegd en lange tijd geen echte files waren. Daarom rijden ze agressief, arrogant, ze beschouwen alle andere deelnemers aan de beweging als concurrenten en mastday. Toegeven of missen, reorganiseren of op rij achter je blijven? Nee, niet gehoord. Ze verheerlijken onmiddellijk, toeteren en raken op. De laatste keer verandert de situatie echter in de richting van toenemende tolerantie, maar enigszins, bijna onmerkbaar. Toegegeven, bijna iedereen liet voetgangers passeren - de verkeerspolitie slaagde erin hen goed te trainen.

Moskou

Het is meteen duidelijk dat bestuurders in omstandigheden met een groot aantal auto's op de weg en zwaar verkeer een collectieve zen ontwikkelden. In de regel heeft niemand de moeite om van rij tot rij opnieuw op te bouwen. Er zijn natuurlijk ongeduldig of met hypertrofische saaiheid, maar er zijn er maar een paar. Tegelijkertijd beïnvloedt natuurlijk het hoge tempo van het leven in de stad als geheel zijn stempel op het autoverkeer: vang het, vang het! Dit is vooral merkbaar op de ringweg van Moskou, wanneer er een min of meer vrij gebied is: de massa auto's die van rij naar rij schuifelt met een snelheid van 100-110 kilometer per uur - je moet hier nog aan wennen. Zoals ik heb opgemerkt, zijn voetgangers toegestaan, maar niet alle en niet altijd.

Samara

De rijstijl is enigszins vergelijkbaar met Togliatti - in de buurt, slechts 90 kilometer - maar de vaardigheden om in drukke omstandigheden te rijden hebben al invloed. Er is al enige tolerantie. Toegegeven, het wordt soms geëgaliseerd door de staat van razernij veroorzaakt door de chronische reparatie van wegen in het algemeen en de snelweg van Moskou in het bijzonder.

Oeljanovsk

Bestuurders van de stad zijn ook gewend aan een groot aantal auto's en hoge verkeersintensiteiten, daarom zullen ze, indien nodig, binnenlaten, van rijstrook veranderen en binnen blijven steken, en ze zullen voetgangers niet beledigen. Maar er is een kenmerk: een vrij grote hoeveelheid auto-antiek weven langzaam langs de weg met wat ouderling rijden. Evenals grootouders van hoge wendbaarheid, die ernaar streven om de weg over te steken met een kleine zigzag op de verkeerde plaats.

Sint-petersburg

Eerlijk gezegd reed hij zelf niet in de stad. Maar afgaand op wat ik heb kunnen zien, is de rijstijl vergelijkbaar met die van Moskou, en het is meer onzin: files zullen soms oplossen, soms zal het asfalt worden gegoten, soms zal de sneeuw van de weg worden verwijderd, op een dag zal de zon uit de wolken gluren ...

Nu, met betrekking tot de landen waar ik erin geslaagd ben om op zijn minst enige indruk te maken van de "lokale" rijstijl.

Turkije

Waar ik erin geslaagd ben om - van Belek naar Bodrum - te rijden, is het cool asfalt (hoewel het op sommige plaatsen in de regio Bodrum slechter is), vrije wegen (in hetzelfde Antalya, waar we bang waren voor files, verkeer is vrijer dan in Togliatti) en gezonde, beleefde chauffeurs. Van jaar tot jaar gezien, op verschillende routes. Misschien is het feit dat de inkomens van de meerderheid van de inwoners laag zijn, en benzine duur is, en de auto's zelf niet goedkoop zijn, dus de bestuurder wordt ofwel een volleerd persoon, in de regel niet langer een jonge man, of iemand die op de weg rijdt voor werkbehoeften, daarom en ontmoette geen bevriende kameraden.

Nederland

Ze rijden netjes, zij het met een lichte fleur van gutsen, maar hier is de overvloed aan bange fietsers ...

Zwitserland

Ze rijden ook voorzichtig: in het land is er veel serpentijn, zelfs zwaarder dan Turks, evenals camera's, camera's, en ze zullen zwaar worden beboet. En om de snelheid van 20 km / u te overschrijden, zoals wij, zal het niet werken: een of twee kilometer per uur - en een brief van geluk ontvangen. Het is waar dat mensen naar het zuiden van het land ontdooien, en in de Franstalige kantons is er al een lichte dappere onverschilligheid, en alleen in Ticino, waar de Italiaanse taal wordt gebruikt ...