Legends of Narva: Russische Tortuga en de haven van piraten

Vandaag, mijn beste lezer, zullen jij en ik het hebben over enigszins vergeten en weinig besproken tijden toen gelokt piraten in overheidsdienst stonden en persoonlijk werden bestuurd door Ivan de Verschrikkelijke, en het schip, bijgenaamd de "Vrolijke Bruid", een geritsel maakte in de hele Oostzee, en een date hiermee verraderlijke persoon werd een nachtmerrie in het leven van een Europese matroos. Iemand zal het nu zeggen, dus hoe? Plaatsen zijn tenslotte verre van palmbomen en zoete rum! Wat zijn de piraten? Maar hier hebben we geen Disney-sprookje, maar een echt verhaal dat gemakkelijk de basis kan worden voor een roman, film of zelfs een serie. Het is opmerkelijk dat de zogenaamde piraat Tortuga voor al deze dronken feestvreugde nu stil en kalm was.

Op de gouden plaatsen

Als je de lokale bevolking vraagt hoe hun kleine, maar historisch welvarende stad is geboren, zullen ze eenvoudig antwoorden met een oude legende. Het feit is dat in de lokale heuvels, waar Vyshgorod nu staat, gras groeide, er geen kastelen, verdedigingswerken, monumenten en welvarende huizen waren, alleen de tenten van de lokale rovers stonden en vreugdevuren werden 's nachts aangestoken.

Ze leefden hier het leven van echte "heren van fortuin", ze gedroegen zich behoorlijk roekeloos en beroofden de karavanen van voorbijrijdende Russische kooplieden, en verstopten de verworven en gewonnen in een onneembare rots. Daarom, toen de Duitsers Slavische zakencollega's te hulp kwamen, ontstond er een legende over een stad gebouwd op drie lagen goud. Maar in het historische resultaat werd de stad een deel van Zweden, en ze waren zelfs van plan ooit de hoofdstad van deze staat te maken.

Maar het was later leuker, toen de Russische tsaar het land van de buren wilde veroveren, ziet hij dat een stad zich in de buurt van hem ontwikkelt en in een glans van goud begint te verdrinken. Wat te doen Hij gaat naar een etentje, ze drinken en eten daar een snack. Welnu, hij zegt tegen de Zweedse koning:

- Ik wil je land kopen, het verkopen als buurman.

- Hoeveel wil je?

"Een beetje, alleen de grootte van de huid van een paard."

De Zweedse koning aanvaardde dit verzoek als een grap en lachte:

- Neem het, neem het! Ik wil geen kosten, ik geef het gratis weg!

Welnu, onze sluwe jongeman bleek de huid van een paard in dunne vodden te snijden, ze in een enkel touw te binden en zo veel land te grijpen dat genoeg was om een fort te bouwen. De Zweed beet al in zijn ellebogen van zo'n lekke band, maar hoe kon je dit koninklijke woord annuleren zonder verlies van eer? Maar absoluut niet. De onze begreep dat de eenvoudigweg bedrogen koning deze verraderlijke daad niet zou verlaten, dus besloten we ons af te zonderen van de vijand en gingen met schoppen het veld in en begonnen een nieuw kanaal voor de rivier te graven. Ze verzette zich niet sterk en verdeelde de twee kastelen met een natuurlijke rand.

Koning onder de rok van een vrouw

Maar laten we het beter hebben over een latere botsing tussen de Scandinavische broers en de Slavische en duik in een ander verhaal over Narva, waar we een nogal gevoelige kwestie zullen bespreken met de verovering van een vijandelijk kasteel. Het gerucht gaat dat nadat de Zweden de stad aan Peter I hadden overgegeven, de commandant die de leiding had over het fort werd gekweld door ondervragingen, in een poging een echt antwoord te krijgen, hoe kon hij zo'n schande toestaan. Het gerucht gaat dat de ontevreden commandant in staat was om het hele punt uit te drukken met slechts een boze opmerking: "Omdat deze" Russische hond "alleen onder een damesrok kan vechten."

Natuurlijk schreeuwde hij niet alleen in zijn harten, maar verwijzend naar een bekend feit. Het bleek dat toen de Russische troepen in de buurt van Narva kwamen, ze verrast waren door dramatische veranderingen in de verdedigingsstructuur, omdat de stad pas voor het begin van de Noordelijke Oorlog werd overwoekerd met nieuwe vestingwerken en bastions, wat een complete verrassing voor de Russische troepen was.

Toen besloot Peter I om persoonlijk binnen Narva te bezoeken en nieuwe vestingwerken te bestuderen, nou, hij had een verschuiving in deze fase, dus de soeverein veranderde in Zweedse kleding en ging in het geheim vijandelijk grondgebied binnen. Maar tijdens de kennismaking van Peter met een van de verdedigingsbastions, was een dappere Zweedse soldaat in staat om de invloedrijke keizer te identificeren en alarm te slaan in het hele district.

Onze heerser verborg zich echter voor de toorn van de vijand in het huis van de burgemeester Goethe, die de Russische soldaten steunde en een soort spion in de Zweedse gelederen was. De commandant van het fort met de naam Gorn, dezelfde die werd gemarteld tijdens ondervragingen, beval dat alle ingangen en uitgangen moesten worden gesloten en dat elk huis moest worden doorzocht op de aanwezigheid van een voortvluchtige Russische tsaar.

De soldaten zochten alles op zijn kop, zelfs het huis van de burgemeester, maar naar verluidt verstopte Peter ik me onder de prachtige rok van de vrouw van de verrader, zodat de Zweden hem niet vonden. En reeds 's nachts verliet de keizer het stadsfort in een vuilniswagen en keerde dankzij Finse vissers terug naar zijn leger, dat de volgende dag, wetende alle zwakheden in de vestingwerken, triomfantelijk de controle over de vijandelijke stad overnam.

Baltische Zee Piraten

Trouwens, in onze geschiedenis is er een tsaar die zich al in de vloot begon te bemoeien voordat het de mainstream van Peter werd, omdat Peter I, die op schepen was ingeschakeld, droomde van de zee, en daarom verscheen Petersburg, waarvoor veel dank aan hem. Maar het verhaal van piraten van de Baltische Zee, die door Ivan de Verschrikkelijke zelf is grootgebracht, blijft nauwelijks merkbaar voor onze geschiedenis.

Gedurende de tijd dat Narva, voor het eerst gevangen door onze troepen, werd hier een haven georganiseerd, waardoor heel Rusland met West-Europa handelde, maar als een bot in de keel van onze autocraat waren Zweedse en Poolse piraten. Ze vielen koopvaardijschepen aan en namen met geweld vlas, reuzel, bont, goud en zilver weg. Dan besluit Ivan in een boze uitbarsting met hun eigen methoden te vechten en creëert de eerste vloot in de geschiedenis van Rusland, maar niet de staat, maar de privateer, dat wil zeggen de piraat. Bovendien lokt hij in dienst en de lokale onweersbui van de zeeën, de Deense kapitein Karsten Rohde, en geeft hem een erecertificaat, dat duidelijk zegt: "... om de macht van vijanden te nemen, en om de schepen met vuur en zwaard te vinden, te haken en te vernietigen volgens onze Majesteit ... En aan onze gouverneurs en de klerken van die ataman, Carsten Rohde, en zijn schippers, kameraden en assistenten in onze haven op zee en op het land, om voorzichtig te zijn en te eren. "

Bovendien had deze zeeheld in eerste instantie slechts één schip met een zeer interessante naam, "Merry Bride", wiens mast was versierd met een groene vlag met een zwarte adelaar. Bovendien was deze bruid, geleid door een dappere kapitein, zo grillig en meeslepend dat ze in slechts één kalenderjaar maar liefst 17 oorlogsschepen kon verzamelen in de haven van Narva, maar ze bouwden geen enkele verfijning, geen van hen, ze veroverden alles.

Toen begon in Narva een wild piratenleven dat de hele stad in een prototype van de Russische Tartuga veranderde. Geld stroomde in de zakken van de inwoners van de rivier van gulle en succesvolle zeilers, de nederzetting ontwikkelde zich en legendes over de dappere Russische zeilers gingen de hele Oostzee over. Maar de "Merry Bride" samen met de kapitein bleek zo ingrijpend te zijn dat ze stopte met rapporteren aan haar acties en per ongeluk een vriendelijk Deens schip veroverde in een van de veldslagen.

De geallieerde troepen konden een dergelijke daad niet vergeven, ze vingen Karsten Rode in de heldere zee en brachten koning Frederick voor het gerecht, maar hij hield geen ceremonie en beval hem gewogen te worden voor een eerlijk publiek als een teken van de gepleegde misdaden. Later, al in persoonlijke correspondentie, beweerde onze soeverein Ivan de Verschrikkelijke tegen de Deense koning dat het onmogelijk was om zo onbeschaamd te handelen met zo'n 'goede man'. Maar de kapitein kon niet worden teruggestuurd, langzamerhand vergat iedereen de 'Vrolijke Bruid' en op zo'n tragische manier eindigde het verhaal van de eerste Russische vloot.