Wild vreemd bos van Frans-Polynesië, waar shampoo, kaarsen en brood aan bomen groeien

Dit is een heel vreemde plek ...

... of liever, niet helemaal.

Dit is een heel vreemde plek - het zal beter zijn.

Hier groeien onbekende vruchten op broodvruchten:

Hier groeien de bloemen aan bomen en veranderen dag en avond van kleur: 's morgens zijn ze geel,' s middags vallen ze, ze worden 's avonds rood - je kunt ze volgen op tijd.

Op sommige plaatsen groeien hier zelf plastic bloemen ...

Dit is geen grapje! Allemaal echt! Om aan te raken, deze bloem is puur als een geschilderde plastic ambachten, maar nee! - levend en echt.
Het groeit hier ook ...

Over alles in detail en in volgorde.

Brood groeit aan bomen. Bomen (anderen) zijn de natuurlijke lokale klok - als bloemen begonnen te vallen, dan is het tijd voor het diner. Als ze blozen, zal de zonsondergang snel zijn. Onmiddellijk is er een gratis geluk voor damesparfums: bloemen met vooral rode meeldraden geven onuitwisbare verf, het wordt besmeurd met plaatsen die geschikt zijn voor aantrekkelijke vrouwelijke kleuren. Bloemblaadjes van dezelfde bloem worden speciaal aanbevolen voor het afwassen van verschillende soorten chemische make-up. (maar deze infectie neemt niet de verf van zijn meeldraden!)

Shampoo groeit - hier is het:

Lokale gidsen zijn erg fascinerend over het verhaal van de uitvinding van het parfum Chanel No. 5 gebaseerd op enkele andere lokale bloemen, en de bloemen ruiken echt als oh mooi. Maar ik weet het niet zeker. Ten eerste weet ik niet hoe Chanel No. ruikt. 5. Ten tweede, hoewel dit Frans-Polynesië is, maar iets vertelt me dat de Franse geur-sommeliers ver weg woonden van lokale luxueuze natuurlijkheden en niet konden kennismaken met de voordelen van de lokale flora, alleen als de foto's in dure atlassen van onze werelden .

Het maakt niet uit. Op deze zeer vreemde plek zijn er nog noten-kaarsen die in brand kunnen worden gezet, en ze zullen betrouwbaar en voor lange tijd branden.

"Olifantenoren" groeien uit de aarde:

Stenen rotsen kijken je minachtend, nors aan ...

Terwijl ik nadacht over de eigenaardigheden van deze bosruimten, vloog een kip langs me heen, kakelend, en zat op een boomtak een beetje vooruit en naar rechts. "De lucht hier is zo," dacht ik ontspannen.

In feite is er echt iets heel, ZEER vreemd. Brood aan de bomen. Parfums uit de aarde groeien. Kippen pikken kokosnoot en vliegen daarna door het bos ... Dit is allemaal heel, heel vreemd.

Dit is zo'n heel vreemde plek.

Daarom heeft ze het van de grond getild? Ze weet zelfs hoe het kan ... nee, niet voorbij! Dit zou de gemakkelijkste optie zijn. Hoe kan het BEGINNEN! Ah, dergelijke vragen moeten worden gesteld aan iemand als Alice-from-Wonderland, ze is absoluut een geweldige expert in wat en hoe niet te doen.

Een vreemde plaats. De goden zijn hier ook. Bijvoorbeeld, een oude tempel ... God of Sports.

Dit is geen grapje. De lokale Polynesische stammen minachten het polytheïsme niet en baden tot tientallen en misschien zelfs honderden goden. Afhankelijk van het businessplan van vandaag. Als je vist, moet je bidden tot de vissende god. Als het bos wordt gekapt, velt het bidden tot het bos. Als je ergens ver weg gaat over belangrijke zaken, moet je bidden tot de god van de reis. Alles is redelijk.

En de bijbehorende tempels stonden overal. Hier, bijvoorbeeld, de overblijfselen van de tempel van God van Sport 700-500 jaar geleden (ja, ja! Dat is wat ze ons hebben uitgelegd! Eerlijk gezegd!).

Overigens lijkt het erop dat (volgens lokale experts) de lokale stammen geen autoritair bewind hadden. De leider nam alleen urgente en belangrijkste instructies op zich. Als alles kalm was, gemeten en geen stressvolle complicaties in de samenleving, dan werden alle problemen opgelost tijdens een algemene bijeenkomst van burgers van de samenleving (iets dat erg lijkt op de democratie van Veliky Novgorod, hoewel ik geen humanist ben - ik kan gemakkelijk een vergissing maken).

Hier zijn de ruïnes van het lokale Polynesische 'parlement'.