Geheime tuin in St. Petersburg

Tussen de betonnen jungle van St. Petersburg, achter de gevel van een van de huizen aan Liteiny Prospect, was een echte natuurlijke oase verborgen - een groene tuin met een fontein. Toegegeven, de jaren en de veronachtzaming van de regimes en de levende burgers hebben hun werk gedaan, zodra een wonderlijke tuin uitgroeide tot een entourage landschap voor anti-utopische films.

Verdeeld in drie delen, herinnert de boog van de hoofdingang van het huis aan Liteiny Prospekt niet alleen aan de vervlogen dagen van Santa Barbara, maar dient het ook als een portaal naar een andere wereld, waar de ondergrondse avant-gardekunstenaars, schrijvers, dichters en muzikanten vroeger van genoten. Ze openden de deuren van een enorm rooster, dicht bij de ingang van het publiek met het hek van de zomertuin, en bevonden zich op een mysterieuze binnenplaats, die niet het geluid van Liteiny Prospect bereikte, binnen leek het alsof je in een compleet andere stad, in een ander land, en alleen miauwde in Leningrad de taal van katten brengt je terug naar de realiteit.

Eerder, toen het gras groener en langer was, toen de bomen mooi waren en mensen niet wisten over het bestaan van genetisch gemodificeerde producten, niet wisten over het bestaan van PP's en selfies namen met de hulp van bekende kunstenaars, begon de staatsadviseur Von Cruz, die een iets ander huis verwierf, een wereldwijde herstructurering erin .

Als ervaren autodealer begon hij pre-sales training voor zijn eigendom. Hij was het die, als tuners die het rooster veranderden, de voorste ingang met drie bogen sloeg, en tussen de twee nieuwe gebouwen, in de vorm van een luchtverfrisser, verscheen de tuin die ik beschreef.

Wilgen groeiden erin en dit gaf een extra reden om met stucwerk te spelen, dus op de tegels die de ingang naar de binnenplaats sieren, verschenen gestileerde wilgenbladeren. Nou, met de manie van een fan van stickers op de voorruit, vormden wijze zinnen in het Latijn zich op de gevel. De eerste: Domus propria domus optima, wat betekent 'jouw huis is het beste', en het tweede Dies diem docet, dat wil zeggen 'dag leert dag'.

Hierdoor werd de tuin omringd door de muren van het huis, verborgen voor de ogen van toevallige voorbijgangers, een ideaal podium voor veel kunstenaars. Hier zong Chaliapin, trad Akhmatova op, kwam binnen met een Grebenshchikov-gitaar, las Brodsky's werken en ook Saigon-kinderen stopten hier. In die jaren werkte er nog een fontein in het centrum, dus er was veel water en een goedkope haven, die in de glazen van ondergrondse kunstenaars stroomde.

Tot nu toe blijft slechts één vraag een mysterie: "Wie gaf hem zo'n mysterieuze naam?" "Wie heeft er nog nooit gehoord van de graaf van Saint Germain?" vroeg Pushkin een keer.

Misschien was het deze creatie die de basis vormde van de cultus van creatieve persoonlijkheden, en deze mysterieuze bijnaam kwam hier vandaan. Hoewel sommige tijdgenoten verhalen vertellen dat iemand het het "Palais Royal" noemde. Maar ik denk dat het de figuur was van een van de meest mysterieuze mensen in de geschiedenis van Frankrijk die door de ontwikkelde mensen werd geaccepteerd voor een geschikte geheime bijnaam.

Tegenwoordig verkeert de tuin in zeer slechte staat. De fontein, op de plaats waarvan ze probeerden een bloembed te maken, heeft lange tijd niet gewerkt. De inrichting van de binnengevels stortte in en alleen de palen met half uitgewiste letters "San Galli" bleven van de lantaarns. Alles was overwoekerd met onkruid, de binnenplaats was gesloten voor de intercom en huurders keken argwanend naar toeristen die binnen probeerden te komen.