De aard van Kirgizië van een hoogte: Tulpar-Köl

Op lange winteravonden, wanneer sneeuw buiten het raam valt, is het zo leuk om zomeravonturen te onthouden! Na een lange rit van Moskou naar Talas en verdere beweging naar het zuiden van Kirgizië tot het allereerste begin van de Pamir-hooglanden, wilden we eindelijk "vertragen" en rustig kamperen. Aan de oever van het meer van Tulpar-Köl hebben we drie dagen doorgebracht zonder ergens heen te gaan en slechts af en toe de motor van de auto te starten om de batterijen op te laden. Nou, ze lanceerden natuurlijk een drone in de lucht, omdat het weer en de verlichting het mogelijk maakten!

Het weer in de bergen verandert heel vaak, letterlijk om de paar uur. In de ochtend van een nieuwe dag vielen wolken.

Er stond een sterke wind, maar toch besloot ik de drone te lanceren. Phantom 4 is niet zo compact als sommige andere DJI-modellen, maar stabieler in winderige omstandigheden.

Ons kamp is van bovenaf. Deze plek is hier zeker een paar dagen waard!

De vlucht duurde echter niet lang - met de eerste druppels regen moest ik snel een "vogel" planten. Ze vlogen die dag niet meer.

Maar dichter bij zonsondergang slaagden we erin om het meer te fotograferen met de "juiste" lange belichting, wanneer het oppervlak erodeert en tinten van onwerkelijkheid aanneemt.

Kamperen op de derde dag van parkeren. Het was behoorlijk koel 's nachts, maar de autonome verwarming verwarmde ons huis perfect. Omdat er nog steeds een gebrek aan ruimte binnen is, liggen alle "tijdelijk onnodige" dingen meestal overdag op straat.

En die dag was geweldig wolkenloos weer, dus vertrek!

IJsland? Nooo!

Dit is Kirgizië! Een onwerkelijke combinatie van kleuren bij zonnig weer.

De kloof van de Achik-Tash-rivier, aan de andere kant daarvan is er een weg naar het basiskamp van klimmers die de Lenin-piek beklimmen. De meeste toeristen komen gewoon langs, om een ​​of andere reden negeren ze zo'n prachtige plek heel dicht bij hun route.

Helemaal links ziet u de primer naar het dorp Sary-Mogol, staande op de snelweg. In 2015 waren we hier op de verdediger, ik wilde geen omweg maken naar het circuit en we besloten de Achik-Tash-rivier te "oversteken". Ongeveer een derde van dit proces besefte ik dat het een extreem slecht idee was, vooral gezien het feit dat we traditioneel met één auto reden. Daarom moest ik me midden in de waterstroom dringend omdraaien en nog steeds een omweg maken, en het duurde ongeveer drie uur om zichzelf te 'afsnijden', omdat er eigenlijk geen weg was, maar om de een of andere reden stond deze op mijn kaart en reden we de rivieren zijn erg lang. Over het algemeen zou ik dat niet meer doen. :)

Dichter bij zonsondergang begonnen de bergen opnieuw te transformeren.

Rechts zie je hetzelfde basiskamp, ​​waar we de volgende dag naartoe gaan. Het ligt ongeveer 200 meter boven de meren, de hoogte daar is 3700 meter, zo niet verkeerd. Welnu, Lenin Peak (7134 meter) is duidelijk direct zichtbaar - een van de hoogste toppen van de voormalige USSR, gelegen in het bergsysteem van de Pamirs. Ik kan me nauwelijks voorstellen hoe geweldig het uitzicht vanaf daar opent bij helder weer!

In de verte ligt de eindeloze Alai-vallei. Het is al schemerig op aarde en de laatste stralen hebben de wolken prachtig oranje geverfd. Zodra de zon verdween, werd de wind onmiddellijk sterker en begon te koelen.

De ochtend van de volgende dag.

Met Drone kun je gewone dingen vanuit een interessante invalshoek bekijken. We zouden deze 'fysionomie' bijvoorbeeld niet vanaf de grond opmerken! :)

We waren echter niet de enigen met het 'vlieggereedschap'. Toen ik een zwaar gerommel hoorde, moest ik het ontbijt opzij duwen en de camper uit rennen naar de straat.

Waarschijnlijk grenswachters. Wie droomt er nog meer van om in deze delen per helikopter te vliegen?

Dat we deze plek op de een of andere manier herinneren.

De ochtend was warm en onbewolkt, maar de lokale bevolking met wie we de dag ervoor hadden gesproken om naar de yurts te wandelen, zeiden dat het letterlijk de laatste dagen van de zomer waren - het seizoen liep ten einde en in minder dan een week zou hier al sneeuw liggen. Dus moeten we ons haasten naar het basiskamp van klimmers voordat het weer begint te verslechteren.