Uit de diepten der eeuwen: de geschiedenis van het optreden van het Venetiaanse carnaval

Het carnaval van Venetië is een van de meest opvallende symbolen van de stad. De geschiedenis gaat eeuwen terug. Menigten van mensen komen naar het festival, willen meedoen met de grote maskerademelk, bewonder de luxueuze kostuums en maskers die op alle pleinen worden getoond.

Het creëren van een masker is een unieke Venetiaanse kunst, een traditie die honderden jaren teruggaat en het carnaval echt uniek maakt.

Laten we beginnen met de oorsprong. De eerste vermelding van de maskerade dateert uit de Doge Vitale Fallier Act van 1094. Het woord is daar voor het eerst geschreven carnevale. En er wordt over gesproken als publiek amusement. Venetiaanse rijke families besloten entertainmentevenementen in de stad te vestigen met dezelfde doelen die in het oude Rome werden nagestreefd. Het was noodzakelijk om de aandacht van mensen af te leiden van sociale problemen en een vakantie in de stad te regelen waarbij de Venetianen en vreemdelingen een brede rivier door de straten stroomden, liedjes zongen en dansen.

Dankzij de anonimiteit die de maskers garandeerden, werd een zekere afstemming van alle sociale verschillen bereikt. Publieke spot van macht en aristocratie was toegestaan. Het is duidelijk dat deze concessies wijdverbreid waren en bijdroegen aan het wegnemen van sociale spanningen in de samenleving.

In maskers en kostuums kunt u uw identiteit volledig verbergen. Zo werden alle vormen van sociale, geslachts- en religieuze banden afgeschaft. Iedereen zou met nieuwe regels en gedrag kunnen komen op basis van een veranderd uiterlijk. Het karakter werd bepaald door het masker. Zorgeloze bevrijding van dagelijkse gewoonten, van vooroordelen, een gevoel van innerlijke vrijheid van de eigen complexen en gewoonten, de mogelijkheid om een ander leven te proberen is de essentie van carnaval geworden.

In de loop van de tijd is het carnaval steeds belangrijker geworden. Dit had een positief effect op de economie van Venetië. De handel in maskers en kostuums groeide steeds meer.

Vanaf 1271 verschenen speciale scholen voor de productie van maskers in de stad, werden productiemethoden ontwikkeld. Meesters in het vervaardigen van maskers zijn echte ambachtslieden geworden. Ze creëerden steeds geavanceerdere vormen en structuren.

Burgers werden vermaakt door jongleurs, acrobaten, muzikanten, dansers, trainers van dieren, artiesten van verschillende genres die ongewone, originele kostuums gebruikten. Straatverkopers verkochten allerlei goederen, van seizoensfruit tot dure stoffen, van specerijen tot producten uit verre landen, vooral uit het oosten, waarmee Venetië al nauwe en waardevolle handelsbanden heeft opgebouwd sinds de beroemde reis van Marco Polo langs de zijderoute. Naast het hoofdevenement werden er in veel particuliere huizen, cafés en theaters kleine voorstellingen georganiseerd. In de residenties van de Venetiaanse Doges vonden prachtige maskeradeballen plaats.

In de XVIII eeuw bereikt de Venetiaanse feestdag zijn maximale pracht. Hij wordt prestigieus en beroemd in heel Europa. Venetië verandert in een bedevaartsoord voor toeristen.

Giacomo Casanova is het hoofdpersonage van die tijd. De Venetiaanse schrijver, die zijn leven verbrandde tussen gepassioneerde liefdesaffaires en avonturen, slaagde erin deel uit te maken van de mythologie van de stad en een unieke smaak aan dat tijdperk te geven.

De bruidsschat van de meisjes werd voorbereid door de patricische families van Venetië. Na een luxe bruiloft marcheerden de bruiden naar Piazza San Marco. In het Dogenpaleis kregen ze geschenken, sieraden en goud van de schatkist van de stad. Na een rijke ontvangst ging de bruid op gondels langs het Canal Grande naar de kerk van Santa Maria Formosa en bleef het vieren.

Er zijn gevallen in de geschiedenis van de stad geweest waarin bruiden met een rijke bruidsschat werden gestolen. Het gebeurde in 943. Istrische piraten vielen de kerk binnen, namen de bruiden over. Na enige verwarring gingen de Venetianen, onder het commando van de Doge, zonder aarzeling in zeilboten op jacht naar de rovers. Ze haalden hen in bij de stad Caorle, vielen aan en doodden iedereen. Geen enkele bruid raakte gewond bij vrijlating. Doge beval de lichamen van piraten in zee te gooien.

Ter ere van deze overwinning op de piraten werd de Festa delle Marie opgericht. Vanaf dit moment werd het jaarlijks gevierd.

Voor zijn lange geschiedenis werd de processie op verschillende manieren gehouden.

In 1272 probeerde de stadskas het aantal meisjes te verminderen, eerst tot vier, daarna tot drie. Autoriteiten koesterden de portefeuilles van de patriciër en probeerden te bezuinigen op enorme bruidsschatkosten. Het bleek dat ze in de loop van de tijd volledig niet-arme bruiden begonnen te kiezen, de mooiste. Dit schond de religieuze betekenis van de traditie. Toen besloten ze de mooie meisjes te vervangen door houten symbolische beeldjes. De Venetianen konden dit niet verdragen. Ze gooiden stenen en groenten naar de figuren. Ze deden dit zo actief dat in 1349 een speciale wet moest worden aangenomen die het gooien van stenen verbood. Toen werd de processie helemaal geannuleerd - vervangen door de felicitaties van de Doges in de kerk van Santa Maria Formosa.

De traditie werd volledig hersteld in 1999. Het carnaval begon altijd met 'Vlucht van de engel'.

Een engel vloog langs een koord van de klokkentoren van San Marco naar het Dogenpaleis. Hij bracht symbolisch hulde aan het hoofd van de stad, en hij begon de vakantie. In de middeleeuwen werd deze truc uitgevoerd door een professionele acrobaat. Hij liep langs het touw in een pak met vleugels achter zijn rug. Maar in 1759 eindigde het stuk in een tragedie: de acrobaat stortte neer op de grond.

Vandaag ziet het er zo uit:

Carnaval gaf een impuls aan de ontwikkeling van Comedy del Arte. Edele Venetiaanse families wilden steeds geavanceerdere uitvoeringen zien en huurden professionele acteurs in.

Theatergroepen en getalenteerde auteurs verschenen, waarvan Carlo Goldoni de beroemdste was. Pierrot en Arlekino komen ook uit Venetië.