Sipakira-zoutkathedraal - een unieke ondergrondse Colombiaanse tempel

Inwoners van verschillende landen bouwden vele ongewone en fascinerende religieuze tempels. Een van hen is de katholieke kathedraal van Sipakira, die zich op een diepte van 200 meter onder de grond bevindt. Deze plaats was ooit een zoutmijn en tegenwoordig is het een van de meest bezochte kathedralen in Colombia en een populaire toeristische attractie in het land.

De kathedraal in de buurt van het kleine stadje Sipakira is gesneden in halietzoutafzettingen in een rots in de Andes. En dit is niet alleen een kleine kapel of grot, maar een echte kathedraal, met een volledige hal, een altaar en rijen banken voor gelovigen, die plaats bieden aan maximaal 3000 parochianen. Toegegeven, je kunt alleen in deze ongewone kathedraal komen met behulp van een lift, die je 200 meter diep de aarde in brengt.

De huidige kathedraal van Sipakira is niet de eerste kathedraal in zoutmijnen, maar het uiterlijk van deze religieuze structuur is nauw verbonden met de geschiedenis van de zoutmijn zelf. Zout werd op deze plaatsen zelfs al een millennium vóór de komst van de Spanjaarden gedolven, en de lokale Indiaanse bevolking ontwikkelde actief ondergrondse mijnen en verkende de ingewanden van de Andes. Met de komst van de Spanjaarden begon de mijnbouw in de mijn actiever te worden. Natuurlijk werd lokaal zout niet naar Europa geëxporteerd, maar het speelde een belangrijke rol in de economie van de koloniën, dus er verschenen regelmatig nieuwe ondergrondse gangen en galerijen in het Sipakira-gebied.

Zoutmijnen bleven werken nadat Colombia onafhankelijk werd, omdat de zoutreserves in deze regio gewoon kolossaal zijn. Volgens geologen bevat het veld ongeveer 250 miljoen ton zout, en deze hoeveelheid zal voldoende zijn voor 500 jaar ontwikkeling. Het idee om een ​​kleine kapel te bouwen kwam bij de mijnwerkers. Zij waren het die in het midden van de vorige eeuw de eerste katholieke kerk in de oude mijnen uitrusten, die de naam ontving ter ere van de Maagd Maria van de rozenkrans. Maar vanwege het grote aantal galerijen en mijnen in de directe omgeving van de tempel, ontstonden twijfels over de veiligheid ervan. Om instorting te voorkomen, werd besloten om een ​​nieuwe tempel te bouwen. Omdat er veel lege mijnen en gangen waren, veroorzaakte de bouw van een nieuwe kathedraal geen problemen en aan het einde van de vorige eeuw werd de nieuwe zoutkathedraal van Sipakira gebouwd.

Later werd het idee van een ondergrondse tempel uitgebreid tot een heel complex, dat in totaal 32 hectare besloeg. Tegenwoordig is er in de oude mijnen, naast de tempel, uniek in zijn schoonheid en locatie, een geologisch en mineralogisch museum met fascinerende exposities, een bioscoop, vele standbeelden, uitgaansgelegenheden en souvenirrijen. Over het algemeen hebben de vele toeristen die hier in het weekend komen, iets te zien.