Waarom de Franse koning Karel VI geloofde dat het van glas was gemaakt, en niet alleen hij

De Franse koning Karel VI was de oudste persoon die geloofde dat het van glas was gemaakt. Bovendien was er in Europa tussen de 15e en 17e eeuw een hele generatie 'glazen mensen'.

De Franse koning, die regeerde van 1380 tot 1422, geloofde vrij serieus dat het glas was. Hij koste wat het kost nodig om zijn kwetsbare lichaam te beschermen. Allereerst werden speciale, "versterkte" kleding voor hem gemaakt. Hij was geschokt door de mogelijke aanrakingen van de hovelingen. Uit angst voor de doodstraf was het hun verboden de koning te benaderen. Zelfs vóór al deze veranderingen werd het bestaan van de vorst gekenmerkt door waanzin. In 1392 doodde hij in woede van woede vier medewerkers. Herinneringen aan dit evenement lieten hem niet los.

De tragedies vonden na elkaar plaats. Het jaar daarop werd een feest in het paleis gehouden. Karl en vijf van zijn vrienden gekleed in de kleren van wilde mensen, bestaande uit vliegende flarden, en begonnen te dansen. Tijdens de actie kreeg een van hen een vonk. Er brak een vuur uit dat alle levens opeiste behalve de koning zelf.

Deze voorstelling ging de geschiedenis in als de "Flame Ball" of Bal des Ardents. Het vreselijke incident trof de psyche zo dat Karl tot het einde van zijn leven leed aan ongecontroleerde uitbarstingen van woede en woede. Het vertrouwen dat het glas was, was slechts een van de vele eigenaardigheden.

"The Ball of Flames"

Interessant genoeg stond de koning niet alleen in zijn waanideeën. Veel Europeanen beschouwden zichzelf destijds echt als "glas". Er waren veel legendes en verhalen over mensen met glazen ogen, handen of harten. We kunnen dit bevestigen in talloze medische verhandelingen.

Eén heer was ervan overtuigd dat hij glazen billen had en, als hij gaat zitten, zullen ze breken. Hij was ook bang voor glaziers. De man geloofde dat zodra hij op straat verschijnt, ze zullen zien van welk mooi glas het is gemaakt en het in het raamkozijn steken.

Een andere slinger ging naar het eiland Murano in Italië. Deze plaats was beroemd om zijn prachtige glas. Hij had het idee om de oven in te rennen en een prachtig vat te worden. Onder hen waren wetenschappers. Iemand beweerde dat men uiterst voorzichtig over het oppervlak van de wereld moet lopen, in geen geval om te springen of te stampen, omdat het kan breken en eronder een bal van slangen zal zijn. Hij probeerde het bed niet onnodig te verlaten om de wereld niet per ongeluk te vernietigen.

Kroning van Karel VI

Zulke mensen konden niet nalaten de aandacht van specialisten te trekken. En uit verschillende gebieden, niet alleen medisch. Wetenschappers konden lange tijd niet begrijpen waar dit allemaal naar verwijst, of het nu een ziekte van de ziel of een ziekte van het lichaam is.

De zeventiende eeuw kwam de geschiedenis van de cultuur binnen als een eeuw van stillevens waarin elk object symbolisch was en zo werd gepresenteerd dat het de fragiliteit en vluchtigheid van de werkelijkheid weerspiegelde. In deze afbeeldingen waren glas, zoals de zandloper, evenals vervagende bloemen, een teken van de vergankelijkheid en het gemak van het leven op aarde. Het vernietigde vat in christelijke symboliek betekende de beperkte mogelijkheden van het menselijk lichaam en zijn kwetsbaarheid. Misschien was het idee van jezelf als een structuur van breekbaar glas een reactie op soortgelijke ideeën over het leven, waarmee je gemakkelijk afstand kon doen.

Artsen aan het bed van patiënt Charles VI

Maar het glas had nog een rol - een mystieke. De vervaardiging van glazen voorwerpen was een voorrecht van de alchemisten. Het geheim van hoe zand en stof in een kristal te transformeren was aan hen onderworpen. Alchemisten geloofden dat glas gif kon detecteren. Ze geloofden dat zodra het drankje zijn oppervlak raakte, het zou barsten. Het menselijk lichaam is als een glazen bokaal. Dit is een vat dat breekt wanneer het gevuld is met gif.

Misschien hebben dergelijke ideeën over de wereld invloed gehad op het feit dat de 'glazen mensen' zichzelf voorstelden als getransfigureerd en door een reinigende vlam gingen. Hoogstwaarschijnlijk vond koning Karel VI zichzelf echt geslaagd voor de vuurproef bij een 'wilde' bal.