Waar wonen de beste hardlopers van de planeet?

Iedereen heeft gehoord van de beroemde Keniaanse en Ethiopische hardlopers die prijzen winnen in alle atletiekwedstrijden.

Maar weinigen hebben gehoord van de Tarahumara (of Taraumara) Indiase stam, wiens vertegenwoordigers op de grens van Mexico en de Verenigde Staten van Amerika wonen. Ze worden terecht beschouwd als de meest duurzame hardlopers van de planeet. Ze kunnen een afstand van maximaal 700 kilometer afleggen zonder serieuze inspanningen en gezondheidsschade. De basis van hun dieet is plantaardig voedsel. Maar soms jagen ze op wilde dieren - herten en reeën. Dit is waar hun unieke vaardigheden zich manifesteren. Ze drijven het dier gewoon uitputting langs bergpaden tot het beest uit vermoeidheid valt. Dat wil zeggen, ze zijn veerkrachtiger dan wilde dieren met snelvoeten! Hardlopen is een belangrijk onderdeel van hun cultuur. Games en wedstrijden zijn populair bij tarahumara, waarbij ze lange afstanden afleggen. Er is een bekend geval waarbij een Indiaan vijf dagen heen en weer rende van de ene stad naar de andere. Tegelijkertijd overwon hij 960 kilometer! En al die tijd was hij onderweg aan het eten en drinken.

Wat verklaart zo'n geweldig uithoudingsvermogen? Volgens wetenschappers is het hele leven de levensstijl van dit volk. Jarenlang en vele generaties maakte hardlopen deel uit van hun traditionele levensstijl. Bewoond in afgelegen berggebieden, werden ze gedwongen vele kilometers te reizen om met andere nederzettingen te communiceren. Om tijd te besparen deden ze het door te rennen. De verworven vaardigheden waren nuttig in de jacht. Volgens onderzoekers hielp deze unieke mogelijkheid om snel en voor lange runs te ontsnappen aan de Spaanse kolonialisten. Tarahumara verstopte zich eenvoudig in kloven en niemand kon ze vangen.

Dit geweldige uithoudingsvermogen is van generatie op generatie doorgegeven. Interessant is dat ze lopen in eenvoudige lederen sandalen of schoenen gesneden uit oude banden. Ze lopen zelfs op blote voeten over moeilijke rotsachtige wegen en glooiende bergpaden. En ze hebben geen speciale sportschoenen nodig. Het draait allemaal om de fysiologische structuur van hun voet, die hen helpt zulke enorme belastingen te weerstaan. De structuur van hun pezen en gewrichten vormt een dempende boog, de afwezigheid waarvan gewone mensen compenseren voor het gebruik van comfortabele sneakers.

Een ander belangrijk punt, volgens deskundigen, is gematigd, zelfs mager volgens de normen van de moderne mens, voeding van tarahumar. De basis van hun dieet is plantaardig voedsel en het gebruik van dierlijke producten is extreem klein.

En tot slot, het laatste dat het fenomeen tarahumara kan verklaren, is hun houding ten opzichte van hardlopen. Het lopende proces zelf brengt hen vreugde. Ze overwinnen zichzelf niet, ondervinden geen moeilijkheden, rennen niet om royalty's of glorie te ontvangen. Ze houden gewoon van rennen. Daarom, ongeacht hoe de Mexicaanse autoriteiten probeerden tarahumar naar de topsportwereld te brengen, nemen ze niet deel aan grote wereldcompetities. Tarahumara-indianen rennen voor hun plezier en geven dit verbazingwekkende vermogen al vele eeuwen door aan hun kinderen.