"Bob Marley" - een Rastaman-pension in de bergen van Nepal

In Nepal, voor trackers en wandelaars, zijn pensions en mini-hotels al vol, en hoe populairder de route, hoe meer er zijn.

Maar geloof me, zo'n gast als "Bob Marley" in Muktinath, alleen, en niet alleen in Nepal, maar ik denk dat dat in de wereld!

Ze zeggen dat Bob Marley hier ooit kwam om de zin van het leven te zoeken. Of het waar is of niet, ik weet het niet, maar zijn naam woont hier en trekt trackers van over de hele wereld, en voor velen wordt het inchecken in dit pension bijna een must-have item om rond Annapurna te reizen.

In feite zou het dorp waarin het hotel is gebouwd niet Muktinath moeten worden genoemd, maar Ranipauva. Muktinath is de naam van het tempelcomplex in de buurt. Maar Ranipauva zelf zou een onopvallend dorp zijn als een van de meest populaire Nepalese routes rond de formidabele 8-duizend-sterke Annapurna er niet doorheen zou gaan. Bijna alle routes om haar heen leiden hier naar Muktinath. Na de hoogste en zwaarste Torong La-pas (5416 m) gaan reizigers naar beneden, gaan door de Muktinath-tempel en bevinden zich in een leuk dorp, waar ze bijna in het begin worden ontmoet door dit schattige pension "Bob Marley".

In Ranipauva zijn er veel pensions, en zelfs zijn er mini-hotels met verwarming en enige schijn van "comfort", maar toch wordt dit Rastaman-pension met recht beschouwd als de meest populaire en meest sfeervolle accommodatie. Op het hoogtepunt van het seizoen is hij altijd druk en moet hij van tevoren worden geboekt.

De kamers van Bob zijn eenvoudig, zoals overal - 4 muren en 2 bedden. Ik had geluk, kreeg een kamer met een raam, die zich net boven de hoofduitgang bevindt.

Ik raad deze vensters met vensters ten zeerste aan. Waarom? Omdat ze WARM zijn !!!

Deze kamers zijn de hele dag verlicht en in de zon gelegen, overdag is er over het algemeen warmte en 's avonds wordt de warmte geruime tijd bewaard. De resterende aantallen zijn onder en in eeuwige schaduw, en er is een ongelooflijke eik. Mensen kleden zich warm, kruipen in dikke slaapzakken, bedekken zichzelf met een deken en bevriezen nog steeds. En in deze "zonnige" kamers was één slaapzak en thermisch ondergoed meer dan genoeg). In eerste instantie leek het me zelfs dat ze een soort verwarming hadden. Maar dit is alleen de zon)

En de sfeer van "Bob Marley" begint in zijn restaurant "Rasta Rock". De muren hangen met vlaggen en souvenirs van toeristen, spelen reggae, de plaats is vol voor iedereen en 's avonds is het altijd druk. De prijzen hier zijn echter vrij hoog in vergelijking met andere pensions, maar hier is het erg gezellig en lekker! Voedsel moet echter van tevoren worden besteld - het diner moet uiterlijk voor de lunch worden besteld en het ontbijt tijdens het diner. Producten worden hier strikt gekocht op basis van het aantal bestellingen, en als ik niets heb besteld, maken ze in het beste geval broodjes. Er is ook een "Reggae" -bar waar je niet alleen kunt opwarmen met muziek en gemberthee, maar ook met iets sterkers.

Zoals ik al zei, zodra de zon ondergaat, wordt het erg koud! Er is geen verwarming in het pension, maar op de begane grond is er een grote kachel (nou ja, of een open haard, als je wilt), en alle mensen na het eten verzamelen zich hier om zich bij het vuur op te warmen, wat mest op te werpen en hun indrukken te delen van het pad dat rond de berg is bedekt. De kachel wordt met name verwarmd, en het is daar echt warm) De kachel bevindt zich trouwens direct onder het restaurant, dus het is daar ook niet erg koud.

En een ander belangrijk "Bob" -broodje is zijn warme douche !!! Iedereen die over het Annapurna-pad liep, weet dat een warme douche een sprookje is, maar dat er een douche is, warm water is een droom! Daarom lopen alle trackers, die naar beneden gaan en zich in het pension vestigen, onder een warme douche om zich te wassen en te koesteren na een lange en zware wandeling.

Het is waar dat de ziel een bijzonderheid heeft - 's morgens is er geen warm water totdat de zon opkomt. Nee, de douche wordt verwarmd door elektriciteit, maar de leidingen waardoor water 's nachts stroomt, bevriezen en totdat de zon ze opwarmt en ze ontdooien - het water is dom. Maar meestal om 10.00 uur is het al mogelijk om te wassen, en eerder, zonder noodzaak, komt hier toch niemand op)))

Het hele hotel hangt met Jamaicaanse posters en foto's van Bob Marley, en er is zelfs een T-shirt met zijn vermeende handtekening, die hij heeft achtergelaten toen hij hier was. Voor de volledigheid van geluk ontbreekt hier alleen Jamaicaanse warmte en Jamaicaanse rum) Dus je moet rondkomen met Nepalese thee en een warm fornuis!

Hier is hij, "Bob Marley" op het Annapurna-circuit. En als u plotseling uw reis naar deze plaatsen plant, raad ik u ten zeerste aan om hier te gaan zitten en hier een paar dagen te ontspannen na een moeilijke pas in de bergen. Bovendien, bergafwaarts en terug naar Pokhara, en er is beschaving. En er zijn nog steeds bergen!