Hoe niet op Transfagaras snelweg te komen

Een van de mooiste wegen ter wereld, die werd gebouwd voor het leger, maar nuttig was voor auto's en fans van adembenemende uitzichten. De baan, die zelfs de roekeloze drie-eenheid van Jeremy Clarkson, Richard Hammond en James May van Top Gear aantrok - ze kwamen er echt vanaf! En Jeremy noemde haar zelfs hartstikke de beste voor het besturen van sportauto's. Slechts 2 maanden van het jaar zijn hier toegestaan en alleen overdag! Wanneer u langs deze weg in één richting rijdt, hebt u slechts één wens over - om in de tegenovergestelde richting te rijden.

Het bevindt zich in Roemenië. De wonderweg heeft zijn eigen naam - Transfagaras snelweg, het is Transfagarasan, het is Transfagarasan, het is Transfagaras, het is DN7C - zoals je wilt. Dit is een bergweg in de Karpaten, die de Roemeense regio's Walachije en Transsylvanië verbindt en door het Fagaras-massief gaat en het doorboort met een tunnel op een hoogte van 2034 meter.

Dit is de hoogste weg in Roemenië, die wordt beschouwd als een van de mooiste ter wereld en een bezienswaardigheid van het land is.

De snelweg werd in de jaren 70 gebouwd voor militaire behoeften. Nicolae Ceausescu, destijds president van de Socialistische Republiek Roemenië, keek naar de invasie van de Warschaupact-troepen in Tsjechoslowakije in 1968, was serieus bang voor hetzelfde lot en besloot zijn oorlog af te dekken langs de Fagaras-pas. De constructie werd uitgevoerd door troepen en middelen van het Roemeense leger en vereiste enorme kosten. Slechts één dynamiet werd ongeveer 6000 ton uitgegeven. Niet zonder slachtoffers - ongeveer 40 mensen stierven bij de aanleg van de weg.

Als gevolg hiervan werd Ceausescu toch neergeschoten (slechts iets later) en veranderde de weg van een strategisch object in een lokale attractie. Dus besloten we om van Transsylvanië naar Walachije te rijden, met een stop bij de Vidrara-dam en terug. We verlieten Sighisoara en waren al bij de lunch in Kartishoara, aan de voet van de majestueuze Karpaten. Een enkele weg leidde door een slang naar de bergen, het is gewoon onmogelijk om hier een fout te maken. “Er zijn geen auto's, schoonheid!”, Dachten we en, genietend van het uitzicht vanaf de weg, gingen we naar boven met vrolijke muziek.

Alles was perfect totdat ze begraven in betonblokken die de weg blokkeerden. Eerst besloten ze dat er aan de vooravond een instorting was geweest en de blokken zelf op de grond vielen. Maar goed bekeken, realiseerden ze zich dat ze hier door een kraan waren gelegd.

Terwijl we uit de verwarring kwamen, reden er nog twee auto's met vreemde nummers. De jongens gingen naar buiten en door hun uiterlijk was het duidelijk dat ze niet minder verrast waren dan wij.

We ontmoetten elkaar, spraken: de jongens waren op reis uit Griekenland, ze hebben een off-road expeditie naar de Balkan. Net als wij wisten ze niet waarom ze de doorgang sloten, hoewel verder alles prima leek.

We besloten terug te gaan naar de kraampjes om iets van de lokale bevolking te ontdekken. Maar het feit dat we niet langer op Transfagaras vallen was al duidelijk.

In de verte zagen ze iets vergelijkbaars met een kabelbaan, die volgens alle aanwijzingen werkte ...

Op 100 meter van de doodlopende straat lag een klein beschavingseiland met handelstenten en mini-hotels.

De tenten werkten en het was mogelijk om daar lokale gerechten te kopen: gerookt vlees, taarten, kaas, spek van spek en wat zelfgemaakte drankjes. Van de trieste gezichten van de verkopers kon slechts één ding worden begrepen: niet het seizoen.

Gebaren kwamen erachter dat de weg was geblokkeerd vanwege enkele problemen in de bergen. Maar het goede nieuws is dat je er met de kabelbaan kunt komen. De Grieken hielden ook van deze gelegenheid vast om de bergen te bezoeken, zij het zonder auto's. Samen vonden we een gebouw waar een kleine trailer voor 10 personen vertrekt.

Price. Voor 60 lei (1000 roebel) kun je stijgen en dalen. De coördinaten van deze plaats: //goo.gl/maps/dqjkYLfPdS ...

De trailer wordt niet leeg gereden, dus u moet wachten tot de groep is getypt. Samen met nieuwe Griekse kennissen en een paar andere toeristen, hebben we slechts 10 mensen. Warm gekleed, omdat intuïtie suggereerde dat het niet zo heet zou zijn als hieronder ... Alle warme kleding en schoenen die ik van plan was te gebruiken op de berg Rila-meren in Bulgarije, kwamen goed van pas.

De auto zal bewegen, het platform zal blijven. In het begin was het een beetje eng om boven de afgrond te hangen, maar raakte er snel aan gewend. Bovendien vergeet je alles van dergelijke soorten! Het is jammer dat het cabineglas door de jaren heen is bekrast, zodat je er normaal gesproken geen foto's doorheen maakt.

Het bleek dat de kabelbaan precies over de snelweg passeerde, en we zijn er nog steeds in geslaagd om het uit te maken! Hier zijn enkele secties om in te voeren:

Enkele vervallen gebouwen langs de weg.

En hier is de reden voor het blokkeren van de weg - sneeuw! Later las ik dat Transfagaras een seizoensweg is en deze is geopend van juli (soms juni) tot half september, en alleen overdag. Over het algemeen hangt de vraag of de weg open is of niet in de eerste plaats af van het weer en de wil van de lokale autoriteiten. De rest van de tijd blokkeren sneeuwlawines en -afwijkingen het asfalt, waardoor de nadering van de piek wordt geblokkeerd, waar een kilometer-tunnel in de rots wordt gebroken.

Het laatste station van de trailer: we gaan naar buiten en bewonderen de vallei waarlangs de snelweg is aangelegd.

Het weer in de bergen is erg variabel, en binnen enkele minuten kan het al zo zijn:

Vanwege de sneeuwval kan de kabelbaan stoppen met bewegen en blijf je aan de top tot het volgende weervenster (20-30 minuten), zoals ons is overkomen. Maar deze keer heeft iets te besteden.

Bovenaan waren er veel mensen: iemand kwam hier op eerdere vluchten aan, maar over het algemeen woont hier iemand.

Hier is een heel toeristisch complex met driesterrenhotels, skiverhuur en een café. Maar dit alles werkt zowel in de winter als in het zomerseizoen. Hoewel het winterseizoen hier duurt tot mei, terwijl er fans zijn van extreme sporten.

Fans van alpineskiën klimmen elk uur de bijna steile hellingen op, zodat ze in 3 minuten naar beneden glijden.

In de zomer kunt u hier aan de oevers van het prachtige bergmeer Balea zitten, maar nu ligt het onder het ijs. Ik liep er verschillende keren op, niet wetende dat het onder me was :)

Sneeuw viel met tussenpozen om de 5-10 minuten. Het was heel ongebruikelijk dat ik van zomer naar winter kwam. Ik had er geen spijt van dat ik alle kleren aan had die in mijn bagage zaten :) En ik keek met medelijden naar het jonge paar dat hier kwam in korte broek en sandalen :)

En hier is hetzelfde door een tunnel in de rotsen geponst.

Nu is het gesloten met metalen poorten en bezaaid met sneeuw.

De lengte is 850 meter: je kunt in totale duisternis dwars door het veld lopen, omdat het niet verlicht is. Voor de winter worden er winkelkraampjes schoongemaakt, waar u in de zomer dezelfde kazen, worstjes en souvenirs kunt kopen.

Er is niets meer te doen aan de bovenkant (behalve om een sneeuwpop te beeldhouwen) en je kunt terugkeren.

We hadden een snack hieronder met warme Roemeense aardappeltaarten, kochten onderweg wat smakelijke kaas en vlees, praatten wat meer met de Grieken, wisselden souvenirs uit. We gaven ze een fles Oekraïens bier en gedroogde vis, waaraan we in de trein werden getrakteerd, en ze gaven ons allerlei smakelijke dingen: een fles zelfgemaakte Griekse brandewijn, gedroogde tomaten met kruiden, zelfgemaakte rozenblaadjesjam.