Brighton Beach Begin jaren 80

Bij toeval lukte het me om de kleine tentoonstelling "Joden Brighton Beach, 1980-1982" te bezoeken, bestaande uit foto's van Karl Glassman, die in het begin van de jaren 80 het leven van voormalige burgers van de Sovjetunie die naar Brooklyn kwamen, aanschouwde. Ongelofelijk sfeervol, hij heeft foto's, moet ik zeggen.

In de metro auto. Het lijkt mij een zeer symbolische foto. Alles in één schot.

Ik heb die foto's opnieuw genomen die mij het meest interessant leken. Verschillende werken gevonden op internet. Er zijn maar weinig foto's, maar dit is zo zeldzaam materiaal dat het leven van Brighton Beach uit die periode illustreert dat ik besloot ze in een aparte post te plaatsen.

Afgaande op de foto, was het eerste wat een Sovjet-persoon in de Verenigde Staten kocht een bontmuts en een schapenvachtjas :) En, waarschijnlijk, nog steeds goede laarzen.

Cheats af bij het examen.

Glazier van 3rd Brighton (dit is de naam van de straat).

Ze spelen dominostenen. In Brighton is zelfs vandaag nog zo'n foto te zien.

Kappers. Een veel voorkomend beroep onder Bukhara-joden die in New York wonen.

Een ongezond verlangen naar bont is tot op de dag van vandaag overleefd op Brighton Beach.

De tentoonstelling was een uitstekende gelegenheid om niet alleen naar interessante foto's te kijken, maar ook om een gebouw te bekijken dat in een nogal exotische architecturale stijl voor New York is gemaakt - neo-expressionisme.

De tentoonstelling werd gehouden in de kelder van een zeer ongewone synagoge in Tribeca. Je kunt er alleen over leren door langs te komen. En dan, als je in plaats van naar voorbijgangers te kijken, aandacht zou schenken aan een kleine zwart-witte poster op het hek.

Toen moest ik op zoek naar iemand die de synagoge op zondag runt. Het bleek een zeer vriendelijke zwarte man uit Brooklyn te zijn die ons de tentoonstelling en de rest van het gebouw liet zien. Het was moeilijk om dit een tentoonstelling te noemen. Gewoon foto's die aan de muur van een grote hal hangen waar verschillende evenementen worden gehouden. Er waren ook tafels waarop dozen met koekjes waren voorbereid voor de viering van Soekot.

De grote hal van de synagoge. Een man sprak over het feit dat architectuur ongebruikelijk, maar volledig dom kan zijn. Om de plafondlampen te vervangen, was het bijvoorbeeld nodig om een steiger te bouwen. Er is geen andere manier om daar te komen. Een gordijn verdeelt de kamer in mannelijke en vrouwelijke helften.

Dit is een uitzicht vanaf de straat. Het is absoluut onmogelijk om een religieus gebouw in zo'n vreemd gebouw te identificeren. Het gebouw werd gebouwd in 1965-67 door het project van architect William Breger. Gemaakt in de stijl van het neo-expressionisme, zoals het Trans World Flight Center op Kennedy Airport.