Wat is anti-valentijn, en voor wie was de slechte boodschap bedoeld

Valentijnsdag was ooit niet alleen een gelegenheid om liefde uit te drukken met schattige ansichtkaarten en souvenirs, maar bood ook de mogelijkheid om een gehate persoon te beledigen. Ja, ja, geen snoepjes, harten en liefdesboodschappen, velen op deze dag ontvingen kaarten met hatelijke woorden.

In de 19e eeuw, de zogenaamde azijn valentines (van azijn - azijn) - cartoonvalentijnskaarten vol bijtende satire en kwade woorden. Ze werden voor het eerst uitgebracht in de Verenigde Staten in de jaren 1840 en van daaruit belandden ze in Europa, waar ze populair waren tot het midden van de 20e eeuw, en hun inhoud was echt "bijtend". Anti-valentijnskaarten kostten slechts een cent, gedrukt op goedkoop papier, dus zelfs de armste delen van de bevolking konden het betalen. Vaak werden dergelijke kaarten uitgegeven door dezelfde bedrijven als kaarten versierd met harten en bloemen. En ze verkochten maar liefst gewone valentijnskaarten.

Anti-Valentine bespotte verschillende menselijke ondeugden: lafheid, hebzucht, luiheid, dronkenschap, ze denigreerde haar geadresseerde en spotte met hem. Vrouwen stuurden kwaadaardige ansichtkaarten naar ongewenste bruidegoms, studenten naar leraren en arbeiders naar vervelende bazen. Aangezien dergelijke kaarten per post werden verzonden en de ontvanger een onaangenaam bericht moest betalen, was dit een dubbel onaangename belediging voor zijn eigen geld.

Ze probeerden de harde traditie in de 19e eeuw uit te roeien, kranten schreven over de vulgariteit en misselijkheid van anti-valentijnskaarten, maar de geschiedenis van deze kwaadaardige ansichtkaarten duurde tot de jaren 1940 en begon alleen te dalen toen ze massaal ophielden om Valentijnsdag te vieren en te geven geschenken voor deze vakantie. Toegegeven, sommigen geloven dat het anti-valentijnskaarten waren die de "val" van Valentijnsdag veroorzaakten, en de belangstelling voor hem herleefde pas aan het einde van de twintigste eeuw.